8/12/09
ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΜΕΣ' ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
Από το Imagine (1971) του John Lennon, το Jealous Guy..
JEALOUS GUY
I was dreaming of the past
And my heart was beating fast
I began to lose control
I began to lose control
I didnt mean to hurt you
Im sorry that I made you cry
Oh no, I didnt want to hurt you
Im just a jealous guy
I was feeling insecure
You might not love me anymore
I was shivering inside
I was shivering inside
I didnt mean to hurt you
Im sorry that I made you cry
Oh no, I didnt want to hurt you
Im just a jealous guy
I didnt mean to hurt you
Im sorry that I made you cry
Oh no, I didnt want to hurt you
Im just a jealous guy
I was trying to catch your eyes
Thought that you was trying to hide
I was swallowing my pain
I was swallowing my pain
I didnt mean to hurt you
Im sorry that I made you cry
Oh no, I didnt want to hurt you
Im just a jealous guy, watch out
Im just a jealous guy, look out babe
Im just a jealous guy
Πριν απο 29 ακριβώς χρόνια ήταν που η φωνή του Γιάννη Πετρίδη σε εκείνη την απογευματινή του εκπομπή, έβγαινε με τα χίλια ζόρια.
Που οι εικόνες το ίδιο βράδι, αφόρητα ασπρόμαυρες, έκλεβαν και την τελευταία ελπίδα οτι μπορεί και να μην ήταν αλήθεια.
Που το Imagine που παίχτηκε στην αρχή -όλων- των δελτίων ειδήσεων ήταν σαν μια σπαρακτική κραυγή πως το αύριο μπορεί να είναι αλλιώτικο, χειρότερο και πιο πικρό.
Και φτάνεις στο τώρα, 29 ακριβώς χρόνια μετά, και αρκεί ένα σφύριγμα να σου πλημμυρίσει την ψυχή με δάκρυα και τα μάτια σου με αναμνήσεις...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Πριν από λίγο καιρό είχαμε "κολλήσει" με το δισκάκι "Saints".Υπεύθυνος ο Marc Ribot με την ομιλούσα κιθάρα του...Δεν το ακούγαμε ολόκληρο. Είχαμε βάλει στο replay το πέμπτο κομμάτι. Μας είχε "αιχμαλωτίσει" το ίδιο μυστικό που έκανε τον κιθαρίστα να σκύβει:
HAPPINESS IS A WARM GUN...Τον ποιητικό τίτλο "αλίευσε" από ένα περιοδικό για όπλα ο Λένον!
http://www.youtube.com/watch?v=6VjKKFu83xw
Θερμούς Χαιρετισμούς!
Ναι, Lapsus, μας λείπει ο Λένον.
Όχι πως θα περίμενα το κάτι άλλο απο αυτόν, όπως π.χ. τον διαφορετικό "ήχο", την καινούργια "ένορχήστρωση" που θα γινόταν χρυσός ή πλατινένιος -ψηφιακός- δίσκος.
Και κάτι μου λέει πως δεν νοιαζόταν πια γι αυτά. (Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την κ.Ονο, το διαχωρίζω)
Έλειψε και λείπει απ' όλα τα σημαντικά γεγονότα αυτών των τριάντα χρόνων. Και δεν έλειψε μόνο σαν παρουσία ύλης.
Λες και οι σφαίρες του Τσάπμαν είχαν την ικανότητα και ζωντάνέψαν το τέρας της σύγχρονης κοινωνίας...
Δυσκολευομαι να βρω τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν αυτό που έχω στο μυαλό μου.
Θα επανέλθω όμως τόσο στον Λένον όσο και στους Μπιτλς. Και ελπίζω όταν γίνει αυτό να μην είμαι τόσο φορτισμένος, όσο απόψε.
Χαιρετώ
(Η διασκευή είναι όντως εξαιρετική!! Έχει κάτι παραπάνω απο απλά "σεβασμό")
Μου τα θύμισες όλα, λεπτό προς λεπτό, σαν να ήταν χθες... Δυστυχώς... Και όντως, έχεις δίκαιο, λες και οι σφαίρες ζωντάνεψαν το τέρας.
ΥΓ Ο Ribot εξαιρετικός!
Δημοσίευση σχολίου