Θέλεις γιατί ήταν πολύ "αμερικάνικο", πολύ "έξω από τα καθημερινά μου" ή ακόμη "λαλάδικο" (!)- όπως το είχαμε χαρακτηρίσει, μια καλή παρέα τότε - το Pet Sounds των Beach Boys δεν βρέθηκε ποτέ στη λίστα των επιθυμιών να ακουστεί πολύ στο παλιό μου καλό Φίλιπς. Και όταν αυτό σταμάτησε να είναι το μέσο ανάγνωσης των βινυλίων μου και το ρόλο αυτό ανέλαβε ο Ιάπωνας κος Τεχνικς, πάλι μια από τα ίδια.
Παρ' όλα αυτά πάντα μέσα στο μυαλό μου υπήρχε και πάντα εξακολουθεί να υπάρχει εκείνη η φοβερή και τρομερή λίστα του Ζήλου στον παλιό Ήχο (έχω ξαναγράψει και ενδεχομένως να ξαναξαναγραψω) μέσα στην οποία φιγουράριζε το άλμπουμ αυτό. Δικαιολογούσε φυσικά ο Αργύρης την επιλογή του (δεν θυμάμαι πια και είναι και λίγο δύσκολο να βρεθεί το τεύχος μετά από την καταστροφή που έπαθα πριν από 1,5 χρόνο, παραμονή του Θωμά, όταν πλημμύρισε το υπόγειο που ήταν ΟΛΑ τα τεύχη των αγαπημένων μου μουσικών περιοδικών... Το 90% είναι μη αναγνώσιμα πια και εγώ τα κρατώ και θα συνεχίσω να τα κρατώ, έτσι κατεστραμμένα, όσο γίνεται. Σαν να φυλάω στο υπόγειο το σκήνωμα μιας τεράστιας εποχής. Αναρωτιέμαι τι είναι πια αυτό.. Κόλλημα? Αρρώστια? Αγάπη? Διαστροφή? Σεβασμός?)
Η ιστορία μου με τους ΒΒ ξεκινάει σχετικά αργά, όταν κάποιο πρωινό πασχαλιάτικων διακοπών του '83, σε ένα δισκάδικο στην Κέρκυρα πέφτει το μάτι μου στο Surf's Up, από τα τελευταία αξιόλογα άλμπουμ τους. "Εισαγωγής σε ελληνική τιμή", με την ετικέτα - για όσους θυμούνται με νοσταλγία - μειντ ιν χολλαντ (όλα τα ολλανδικά ήταν φτηνά) και με έντονη την πίκρα σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ - και τι εξώφυλλο... Όμως, με άφησε ασυγκίνητο. Το ένα μετά το άλλο, τα τραγούδια με άφηναν εντελώς αδιάφορο, σε σημείο που να κοιτώ και να ξανακοιτώ το εξώφυλλο αν πραγματικά ήταν οι ξακουστοί Μπιτς Μπόυς που τόσο συχνά τους ανέφερε ο Πετρίδης στα αφιερώματά του. Τίποτε. Μηδέν. Καμία αίσθηση. Ε, καλά τώρα, εντάξει υπερβάλλω, δεν ήταν και για πέταμα. Απλά, ίσως περίμενα πολλά παραπάνω.
Τρία χρόνια μετά, μου ήρθε από την Αγγλία, μέσα σε μια στενοχωρημένη σακούλα του HMV το Pet Sounds. Μια από τα ίδια, δυστυχώς. Βέβαια, υπήρχε ένα Sloop John B. που φέρνει τον ήλιο ότι ώρα και να ναι, ότι καιρό και να κάνει. Αλλά, γενικά, τα ίδια. Ε, δεν είχα και πολλή όρεξη να την ψάξω, ίσως ήταν και οι συνθήκες τέτοιες που δεν βοήθαγαν, δεν είχα φερθεί και καλά στον άνθρωπο που μου το έφερε (πάντα σ' ευχαριστώ Λιζ και χίλια συγγνώμη) και το Πετ Σαουντς πήγε σε μια κρυφή, σκοτεινή θέση στη δισκοθήκη, αταίριαστη με την υψηλή θέση που κατείχε στη λίστα του Ζήλου.
Και φτάνουμε αισίως στο 1988
Ο Brian Wilson έχοντας σε μεγάλο βαθμό αφήσει πίσω μια σειρά από σοβαρά προβλήματα υγείας - να μην τα γράψω εδώ, υπάρχουν άπειρες αναφορές - κυκλοφορεί το ομώνυμό του άλμπουμ.Διθύραμβοι στον Ήχο, αλλά και στο Ποπ κ Ροκ, πολλά αστέρια, αλλά εγώ είχα μουλαρώσει.
Η πλάκα είναι ότι είχα δει το άλμπουμ στις "Μούσες", το δισκάδικο στο οποίο κατά κανόνα ικανοποιούσα τις βινυλιακές μου ανάγκες. Ακόμη και τώρα όταν περνώ από κει, κάνουμε ωραίες κουβέντες τόσο με τον Τάκη και περισσότερο παλιότερα με την αδελφή του την Αλεξάνδρα, τα παιδιά που το είχαν και το έχουν και θυμόμαστε εκείνες τις εποχές με νοσταλγία...
Και αυτό ήταν εισαγωγής σε περιορισμένα αντίτυπα και ελληνική τιμή (γύρω στο 500ρικο - ακριβό για τότε). Το πήρα στα χέρια μου, θυμήθηκα όλα τ΄ άλλα που έγραψα παραπάνω και ...
... το άφησα στη θέση του.
Πήρα φυσικά κάτι άλλο - δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή τι, ίσως κάποτε να το θυμηθώ, αλλά δεν στεναχωρήθηκα. Ούτε ακόμη όταν ο καλός μου φίλος ο Αντρέας ο Σγούρος βρίσκοντάς με κάποιο μεσημέρι έξω μου έκανε κουβέντα ακριβώς για το άλμπουμ αυτό, λέγοντας τα καλύτερα λόγια.
Όμως, ήταν 1988 -ίσως αρχές 89- και η ζωή μου ήταν εγκλωβισμένη λες και κάποιοι αδιέξοδοι τοίχοι είχαν υψωθεί επικίνδυνα γύρω μου, μην αφήνοντας καθόλου αέρα να περάσει.
Έχασα πολλά εκείνη την εποχή και δεν είχε φτάσει ακόμη το τέλος της και το υποψιαζόμουν. Δεν μπορώ φυσικά να αρχίσω να γράφω άλλες προσωπικές ιστορίες από τότε, μια και δεν είναι σωστό να κατηγορείς ανθρώπους και καταστάσεις που δεν είναι εδώ. Φυσικά, κέρδισα και πολλά, αν θεωρείται κέρδος η απόκτηση εμπειριών (εμπειρία: συνήθως έτσι βαφτίζουμε τις μαλακίες μας).
Μουσική, όμως, που είναι η μουσική;
Ναι, παρασύρθηκα..
Εδώ και λίγα χρόνια σε μια περίεργη κρίση βινυλιοσυνειδησιακή, αποφάσισα να βρω το ομώνυμο αυτό άλμπουμ του Γουίλσον. Έτσι κι αλλιώς δεν το είχα πετύχει σε κάποιο δισκάδικο, 20 χρόνια τώρα (20!).
Το κατέβασα σχετικά εύκολα και .... η ίδια αίσθηση.. Κατάλαβα ότι τελικά, δεν.
Δεν υπήρχε κάποιος κρίκος που να με συνδέει με το φαινόμενο Μπιτς Μπους - Μπράιαν Γουίλσον. Οριστικά.
Το ίδιο βράδυ ξάπλωσα, αλλά κάποια μελωδία συνεχώς ερχόταν στο μυαλό μου. Το ίδιο και την άλλη μέρα. Κάθε μέρα ακούω πάνω από 4-5 άλμπουμ (κλασική, τζαζ, ροκ, φολκ) την ώρα που μελετώ ή ετοιμάζω υλικό για το σχολείο. Μα, αυτή η μελωδία?
Έ! ήταν το Love and Mercy, μαντέψτε από που....
Στα 2:54 λεπτά του δίνει τόσα πολλά που είναι πραγματικά απίστευτο του πόσο δυνατό τραγούδι είναι τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Ξέθαψα από τη μνήμη μου χιλιάδες λέξεις, στενοχώριες, χαρές, φόβους, ανησυχίες, άγχη, κλάματα, γέλια, τσακωμούς, αγάπες και φυσικά από τη δισκοθήκη τα άλμπουμ των ΒΒ για να τα ξανακούσω.
Δεν μου έκαναν τη χάρη να με συγκινήσουν - ούτε τώρα, ακόμη μια φορά, είναι να μη σου τύχει τελικά - αλλά δώσαμε ραντεβού ξανά σε λίγα χρόνια.
Πρέπει να έχεις τέτοιους καλούς φίλους τελικά, που να τους συναντάς τόσο αραιά. Όχι για να στοιχειώνουν την κάθε μέρα σου, αλλά για να σου θυμίζουν τα λάθη σου.
Έτσι ώστε, αν τυχόν τα ξανακάνεις ή έστω απλά τα θυμηθείς, να ξέρεις ότι κάποιος θα είναι εκεί να σου τα τραγουδά
Χωρίς έλεος..
I was sittin' in a crummy movie with my hands on my chin
Oh the violence that occurs seems like we never win
Oh the violence that occurs seems like we never win
Love and mercy that's what you need tonight
So, love and mercy to you and your friends tonight
So, love and mercy to you and your friends tonight
I was lyin' in my room and the news came on T.V.
A lotta people out there hurtin' and it really scares me
A lotta people out there hurtin' and it really scares me
Love and mercy that's what you need tonight
So, love and mercy to you and your friends tonight
So, love and mercy to you and your friends tonight
I was standin' in a bar and watchin' all the people there
Oh the lonliness in this world well it's just not fair
Oh the lonliness in this world well it's just not fair
Oooooo-ooooooo-ooooooo
Oooooo-ooooooo-ooooooo-ooooooo-ooooooo
Ahhhhh-ahhhhhh-ahhhhhh-ohhhhhh-ohhhhhh
Oooooo-ooooooo-ooooooo-ooooooo-ooooooo
Ahhhhh-ahhhhhh-ahhhhhh-ohhhhhh-ohhhhhh
Hey love and mercy that's what you need tonight
So, love and mercy to you and your friends tonight
So, love and mercy to you and your friends tonight
Love and mercy that's what you need tonight
Love and mercy tonight
Love and mercy tonight
Love and mercy
6 σχόλια:
Όσες φορές και να πλημμυρίσετε, στις φλέβες σας δε θα βρεθεί ίχνος χαρτοπολτού:
http://www.youtube.com/watch?v=u2JaCBnEzsM
&
http://www.youtube.com/watch?v=cf9ah8IUVgw
Είναι αξέχαστη εκείνη η νύχτα...
Απο τις 1, οταν διαπιστώσαμε οτι είχε σπάσει ενας σωλήνας, μέχρι το μεσημέρι της άλλης μέρας, που είχαμε πια αποστραγγίσει τα νερά - όχι όμως ολοκληρωτικά την υγρασία - ήμουν μέσα στα νερά. Όχι τίποτε ιδιαίτερο, γύρω στους 25 πόντους ήταν το νερό. Μέχρι να καταλάβουμε πως είχε γίνει, δεν ξεραμε αν ήταν η βραδυνή βροχή, το νερό ερχόταν απο τη σπασμένη βανα του σωλήνα με πολύ μεγάλη πίεση. Ειχαμε κλείσει και την ηλεκτρική παροχή (τόσες πρίζες εκει κατω) και προσπαθούσα με ενα κουβά να βγάλω τα νερά και ταυτόχρονα να κλείσω την κεντρική παροχή στο πεζοδρόμιο, έξω. Όταν ηρθαν τα παιδια της πυροσβεστικής, κατα τις 3, όταν συνειδητοποιήσαμε οτι η κατασταση ειναι εκτος ελέγχου, βοήθησαν δε λέω, αλλά η αντλία τους δεν λειτουργούσε για νερο κάτω απο 10 εκατοστά. Και αυτοί ήταν στενοχωρημένοι, βουβοί, με εξώφυλλα και διαφημίσεις DENON γύρω απο τις γαλότσες τους..
Γυρνούσα τόσες ώρες μεσα στα νερά και στο μυαλό μου αλλά και γύρω μου ήταν τόσες λέξεις, σημειώσεις με στυλό, μαρκαδόρο "αυτό το αγόρασα το 79, αυτό δεν ήταν καλό άλμπουμ, ετούτο δεν είχε καλή εγγραφή", τα καλύτερα άλμπουμ του 78, 79, 80, ........94 και και...
Και εδω κι εκει κάποιες σελίδες, μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του From the Lions Mouth (4,5 στα 5) και γω να μαζευω νερά μηχανικά, με μανία, σαν να προσπαθώ να γλυτώσω ενα φίλο απο του χάρου τα δόντια, αρνούμενος να του τον παραδώσω.
Δεν τα κατάφερα. Δεν θα τα καταφερνα ετσι κι αλλιώς, οτι και να γινόταν. Ρωτησα αλλωστε και τον φίλο μου τον Βασίλη, συντηρητή εργων τεχνης που μόλις του είπα για χαρτί ιλλουστρασιόν, καταλαβα οτι βούρκωσε κι αυτός.
Τι άλλο να σας πω Λαπσους?
Ξέρεις, υπάρχει το φαινόμενο της ώσμωσης. Σίγουρα πέρασε πολύ πράμα στο σώμα μου, φαντάζομαι βέβαια νερό - όπως λέει η επιστήμη - αλλά συχνά βλέπω εφιάλτες, πως κάπως έτσι χάνω τους καλούς μου φίλους. Όμως, έπρεπε να είχα πάρει τα μέτρα μου απο πριν.
...
Λάπσους
Δεν ξέρω τι να πω με αυτό που γράφεις. Με συγκίνησε αφάνταστα, είναι μια πολύ γλυκιά κουβέντα, απο αυτές που δεν ακούω και κάθε μέρα.
Για τα βίντεο που μου στέλνεις, ότι σχόλιο και να κάνω θα είναι φτωχό
Ευχαριστώ για όλα, τα πάρα πολλά, όσα κρύβει αυτη η μια γραμμή του σχόλιού σου
(συνεχίζεται)
"You only love
when you love in vain."
Miroslav Holub
Καλή χρονιά, Σωτήρη μας. Με υγεία, αγάπη, δημιουργικότητα!
ΥΓ. http://www.youtube.com/watch?v=CjP2BQA5HRI
Ευχαριστώ για τις ευχές και τα δώρα!
Απο μένα, έτσι για να είμαι -ακόμη- στο πνεύμα της ανάρτησης, ένα δωράκι απο τους αγαπημένους Λοστ Μποντις, που μονο "λοστ" δεν είναι: https://www.youtube.com/watch?v=5PeDiFppuI0
Καλή χρονιά Λάπσους, καλή χρονιά φίλοι!!
(Σύντομα έρχεται και το τριτο Μερος και όλα μαζί θα κάνουνε χορό πάνω στο σώμα της μνήμης )
Πανέμορφο το δώρο σας. Ανυπομονούμε για το τρίτο μέρος!
Δημοσίευση σχολίου