Το 1981, o εικοσάχρονος τότε Matt Johnson - μετέπειτα ψυχή των The The, κυκλοφόρησε το εκπληκτικό Burning Blue Soul, ενα εξαιρετικό πειραματικό πρωτοποριακό άλμπουμ που είχε για τελευταίο τραγούδι το συγκλονιστικό Another Boy Drowning, που κοσμεί την αποψινή ανάρτηση.
O δίσκος (η εισαγωγή του για την ακρίβεια) ήταν γι αρκετό καιρό το σήμα της εκπομπής του Αργύρη Ζήλου "Αποηχοι". Το γεγονός μου το επισήμανε γύρω στο '84 ένας συμφοιτητής και αδελφικός φίλος (φτωχές οι λέξεις εδω...), που δεν έμεινε απλά σε αυτό το γεγονός, αλλά εντόπισε και το αριστουργηματικό κομμάτι της ανάρτησης: "Ακου το τελευταίο, είναι εξαιρετικό!!"
Μια και σε κάποιους απο τους φίλους μου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο μουσικό αλλά και στο εν γένει καλλιτεχνικό τους κριτήριο, και παρά το γεγονός πως το Soul Mining του ΄83 δεν μπορώ ακριβώς να πω πως με ξεσήκωσε, όταν σε μια έξοδο στην Αθήνα του 1985 το βρήκα στο Μοναστηράκι (στον τότε "Βασίλακα", έτσι για να ξυπνάω και αναμνήσεις σε κάποιους), σε καλή τιμή κιόλας, το αγόρασα.
Η εποχή που το πήρα το αδίκησε στ' αυτιά μου. Ήταν λίγο καιρό αφού είχα περάσει τη βασική εκπαίδευση του αλεξιπτωτιστή και με την πρώτη συντήρηση είχα πάρει αρκετά βινύλια μαζί. Πολλά απο αυτά τα ήθελα χρόνια (καταραμένο φετίχ), οπότε έδωσα μεγαλύτερη σημασία σε εκείνα ενω -τι κρίμα αλήθεια!- ο Ματ Τζόνσον χρειάστηκε να περιμένει για λίγα χρόνια μέχρι να πάρει τη θέση που άξιζε στην εκτίμησή μου.
Μια σκηνή για την οποία ομολογώ πως ντρέπομαι είναι όταν απολύθηκα και έψαξα τα βινύλια που είχα αγοράσει κατα τη φοβερό εκείνο 21μηνο και τα οποία είχαν μεταφερθεί στην Κέρκυρα πια. Αντικρύζοντας το Burning Blue Soul, έμεινα απορημένος για μια στιγμή.. Πως βρέθηκε αυτό εδώ? Βέβαια, μετά θυμήθηκα. Θυμήθηκα μέχρι και ποια μέρα ήταν... Κυριακή.
Και σύμφωνα με το Tupelo του Cave, "η Δευτέρα κλέβει ότι σου δίνει η Κυριακή"..
Μια και σε κάποιους απο τους φίλους μου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο μουσικό αλλά και στο εν γένει καλλιτεχνικό τους κριτήριο, και παρά το γεγονός πως το Soul Mining του ΄83 δεν μπορώ ακριβώς να πω πως με ξεσήκωσε, όταν σε μια έξοδο στην Αθήνα του 1985 το βρήκα στο Μοναστηράκι (στον τότε "Βασίλακα", έτσι για να ξυπνάω και αναμνήσεις σε κάποιους), σε καλή τιμή κιόλας, το αγόρασα.
Η εποχή που το πήρα το αδίκησε στ' αυτιά μου. Ήταν λίγο καιρό αφού είχα περάσει τη βασική εκπαίδευση του αλεξιπτωτιστή και με την πρώτη συντήρηση είχα πάρει αρκετά βινύλια μαζί. Πολλά απο αυτά τα ήθελα χρόνια (καταραμένο φετίχ), οπότε έδωσα μεγαλύτερη σημασία σε εκείνα ενω -τι κρίμα αλήθεια!- ο Ματ Τζόνσον χρειάστηκε να περιμένει για λίγα χρόνια μέχρι να πάρει τη θέση που άξιζε στην εκτίμησή μου.
Μια σκηνή για την οποία ομολογώ πως ντρέπομαι είναι όταν απολύθηκα και έψαξα τα βινύλια που είχα αγοράσει κατα τη φοβερό εκείνο 21μηνο και τα οποία είχαν μεταφερθεί στην Κέρκυρα πια. Αντικρύζοντας το Burning Blue Soul, έμεινα απορημένος για μια στιγμή.. Πως βρέθηκε αυτό εδώ? Βέβαια, μετά θυμήθηκα. Θυμήθηκα μέχρι και ποια μέρα ήταν... Κυριακή.
Και σύμφωνα με το Tupelo του Cave, "η Δευτέρα κλέβει ότι σου δίνει η Κυριακή"..
Another Boy Drowning
Monday morning, I looked the mirror in the eyes
I think I'd kill myself, if I ever went blind
your life is slipping away,
you found out you're older than you thought
- you were today
You've gotta stay optimistic
It gets harder by the second
We all know we're edging our way toward - the end.
- carving hearts and crosses in my head -
There's people on the streets
throwin' rocks at themselves
Coz they ain't got no money -
and they're livin' in hell -
But there's animals down the road
adding fuel to this heat
It never did take much guts to be a sheep.
There are no voices - as the time approaches,
I wanted to be like Bob Dylan
Until I discovered Moses
Saturday night & I was lying in my bed
The window was open & raindrops
Were bouncing off my head
When it HIT me like a Thunderbolt!!!
I don't know nothing- & I'm scared
that I never will
You pray to your god, that you'll never
feel so much pain again.
But the agony - has just begun.
Movin' on, opening new doors,
Life... just doesn't seem that simple
Anymore -
And in case I don't see you again,
I hope you'll feel glad that you
know me - while I was HERE!!!
Είναι πολύ δύσκολο να μείνει κανείς ατάραχος παρακολουθώντας αυτούς τους στίχους. Η μουσική απο την άλλη, δημιουργεί το κατάλληλο "φόντο" για να ξετυλιχτούν αυτές οι σκέψεις και πίσω απο αυτό το σκηνικό που φέρνει στο νου ψυχή που μόλις πριν λίγο έχει αποχωριστεί (για πάντα?) απο το σώμα, κρύβεται ένας -μετέπειτα- πολύ γνωστός, ο φοβερός και τρομερός Ivo της 4AD.
Φαντάζομαι πως δεν θα "χαθεί" κι αυτό το βίντεο που ειναι δημιουργία του underground σκηνοθέτη George Kuchar (τουλάχιστον έτσι λέει), αλλά δεν βαριέσαι... Όλα προσωρινά είναι κατά βάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου