Ναι, είναι μια πάρα πολύ έντονα συναισθηματική δραστηριότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που γενικά αποφεύγουν να δουν φωτογραφίες του παρελθόντος - εννοώ δικές τους ή δικών τους ανθρώπων, ίσως γιατί είναι ασήκωτο το φορτίο των αναμνήσεων που θα επιστρέψουν μέσα απο αυτές. Βλέπει κανείς τις αλλαγές, μετρά τις απώλειες, θυμάται τα όνειρα...
Στη σημερινή ανάρτηση, ένα τραγούδι των τούρκων Yabancılar, του 1967. Το τραγούδι τιτλοφορείται Ağıt (θρήνος, μοιρολόι) και αποτελούσε την μια πλευρά στο μοναδικό 45άρι που κυκλοφόρησαν οι "Ξένοι" (μια και αυτό σημαίνει το όνομα του γκρουπ). Και τα δυο τραγούδια βρίσκονται στην εξαιρετική συλλογή Altın Mikrofon (το Χρυσο μικρόφωνο) που περιλαμβάνει καλλιτεχνες που έπαιρναν μέρος στον ομώνυμο μουσικό διαγωνισμό..
Hem okudum hemi yazdim,
yalan Dünya senden bezdim!
Dağlar koyağını gezdim,
yiten yavru bulunur mu?
Να μην λησμονήσω να γράψω πως τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική δεν είναι του συγκροτήματος, αλλά παραδοσιακοί, είναι ενα μοιρολόι.
Ειναι η μητέρα που λέει στην αρχή "το έχω ακούσει και έχει γραφτεί, απατηλέ κόσμε πως λες ψέματα".. και στη συνέχεια "μήπως βρήκατε το μικρό μου κουταβάκι", αναφερόμενη στην απώλεια του παιδιού της.
Το κανονικό ποίημα είναι αρκετά μεγαλύτερο και έχει όλη τη ιστορία, απλώς το συγκρότημα έδωσε τη δική του ψυχεδελική εκδοχή και το αποτέλεσμα ειναι εκπληκτικό.Ας πούμε πως οι Yabancilar έδωσαν κάτι σαν αυτό που έκανε η μεγάλη Μαρίζα Κωχ στις αρχές της δεκαετίας του '70, με εκείνη τη φανταστική σειρά των έργων της (υπο την έννοια της "προχωρημένης" διασκευής, και όχι μόνο με στοιχεία της μουσικής παράδοσης - εκεί υπάρχουν και άλλα πολύ σημαντικά ονόματα).
Μου άρεσε πολύ η σειρά παλαιών (κυρίως) φωτογραφιών που έβαλε αυτός που το ανέβασε στο διαδίκτυο, εξ ου και ο τίτλος της ανάρτησης. Και επειδή είμαι και λίγο εγωιστής, βάζω και μια δική μου στην ταράτσα του σπιτιού μου. Είναι 1965 και φυσικά είναι ο παππούς μου που είναι πίσω απο το φακό και η φωνή του που είναι στ αυτιά μου.
9 σχόλια:
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση-δεν τους είχα ξανακούσει- ήρθε και έδεσε με μια πολύωρη συζήτηση, κάποιες στιγμές υψηλών τόνων, που κάναμε σήμερα το απόγευμα με κάτι φίλους, μεταξύ άλλων και για θέματα παράδοσης.
Λάμπρο, μια και είσαι άνθρωπος που "την ψάχνεις", θα βρεις αρκετά ενδιαφέρουσες τόσο αυτές τις τρεις συλλογές της Αltin Mikrofon (τον διαγωνισμό, ξέχασα να γράψω, διοργάνωνε η Χουριέτ!), όσο και τα Turkish Delights, Hava Narghile και Love Peace and Poetry - Turkey.
Yπήρξε απο τότε, τα μεσα του '60 (και συνεχίζεται μεχρι σήμερα) το Anatolian rock, δηλαδή ψυχεδελική φολκ ροκ με έντονα στοιχεία παράδοσης.
Όλα βρίσκονται -ευκολα- στο διαδίκτυο.
Το θέμα της παράδοσης είναι σαν εκρηκτικό που δεν ξέρεις που είναι (και αν υπάρχει κιόλας) ο πυροκροτητής. Τηρουμένων των αναλογιών πάντα. Και μια και πριν απο λίγες μέρες είχες αναφερθεί σε μια διασκευή των MCR, δεν συμφωνώ με την άποψή τους. Το (διασκευασμένο) τραγούδι ήταν ακόμη ζωντανό (και θα είναι γι αρκετά χρόνια ακόμη). Βλέπεις, ο κόσμος έχει αρχίσει τις ψυχρές εξισώσεις. (Περισσότερα γι αυτό, στο μέλλον)
Στενοχωρήθηκα γιατι τους έχω και σε εκτίμηση
Επιστρέφοντας στα τουρκικά, δυο πράγματα ακόμη:
Κι όμως, αυτή η γενιά ήταν που έκανε ότι έκανε στην Κύπρο
και... καλό ψάξιμο!!
Ευχαριστώ για τα στοιχεία, που διευκολύνουν το ψάξιμο!
ΥΓ 1 Για τους MRC και το τραγούδι, είναι προφανές ότι έχουμε διαφορετική προσέγγιση -κανένα πρόβλημα.
ΥΓ 2 Στην Κύπρο ό,τι συνέβη έγινε από ένα καθεστώς και κάποια άτομα. Οι μουσικές που ακούμε από άλλα άτομα, άλλης αντίληψης. Με δυο λόγια, η "γενιά" ως ομαδοποίηση δεν μου λέει και πολλά πράγματα παρά μόνον ως κωδικοποίηση που διευκολύνει τις συνεννοήσεις
Για το 2):
Ναι, όντως ήταν πολύ επιδερμική η προσέγγιση. Πες πως ήταν η πρώτη σκέψη που μου είχε περάσει απο το μυαλό, όταν είχα πρωτακούσει αυτά τα τραγούδια. θυμάμαι, ειχα πει (φωναχτά κιόλας, οδηγούσα) "πως γίνεται ρε γαμώ το".
Φυσικά και γίνεται. Κι εγω στο στρατό άκουγα (όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι) αυτά που περνάνε απο εδω. Πιθανόν όμως - αν το έφερνε η στιγμή - να έκανα χειρότερα.
Ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο είναι της Ναντιρέ Ματέρ "Το βιβλίο του Μεχμέτ" εκδ.Κατάρτι, 2004. Αν το βρεις, διάβασέ το με υπόκρουση αυτά τα τραγούδια...
Καλημερίζω
Αμφότερα (φωτογραφία και μουσική) όμορφα!
Κύριοι, μαζί με τους δροσερούς χαιρετισμούς μου επιτρέψτε μου να σας παραπέμψω κι εδώ:
www.youtube.com/watch?v=L15rUrP_pw4
Tο κομμάτι ανήκει σ' ένα δισκάκι της ECM που απέκτησα πρόσφατα (Marc Sinan & Julia Hulsmann: Fasil). Την Julia Hulsmann την γνώριζα απ' την ACT. Ο Marc Sinan όμως και η Yelena Kuljic ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη. Το κομμάτι έχει τίτλο You Open My Eyes και είναι το τελευταίο απ' το δίσκο. Αν είχα επιλογή θα ήθελα ν' ακούσετε το πρώτο, αλλά μια χαρά σας κλείνει το μάτι κι αυτό!
Eξαιρετικό!
Ο πειρασμός και η αχορταγία μου με έκανε να το ακούσω όλο μεσημεριάτικα (μου διόρθωσε λίγο τη διάθεση). Νασαι καλά για την πολύ ωραία πρόταση!!
(τι φωνή είναι αυτή.... πω πω πω..)
Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε. Αυτή τη στιγμή ακούω ένα υπέροχο δισκάκι το Jazziza της Aziza Mustafa Zadeh. Και επειδή είμαι σίγουρη ότι η εν λόγω κυρία θα σας αρέσει, σας αφιερώνω το Stars Dance (απ' το δισκάκι της Contrasts), για να "την κάνετε ταράτσα"!
www.youtube.com/watch?v=sSLKj9ghovk
Καλό Βράδυ!
Μας αρέσει πολύ. Πάρα πολύ!
Κι εγω σας αφιερώνω το όμορφο φεγγάρι που κρύβει με το φως του τ'αποψινά τα άστρα!!
Εξαιρετικά ακούσματα: ειδικά τώρα που αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με τον ενισχυτή μου, οι δικές σας επιλογές είναι που με συνοδεύουν!
Δημοσίευση σχολίου