29/12/08

ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ;..


H σκοτεινή φιγούρα στον πίνακα του Βαν Γκογκ υποτίθεται πως σπέρνει. Θα μπορούσε όμως και να σε προσκαλεί σε κάποιο μακρινό ταξίδι...

The Misunderstood...
Τους πρωτοάκουσα στη συλλογή "Pillows and Prayers" της Cherry Red, σχεδόν μόλις κυκλοφόρησε (εδω και 25 χρόνια), όπου αρχικά μου έκανε εντύπωση ο "παράταιρος" (λόγω παραγωγής) ήχος τους. Διαβάζοντας τα στοιχεία στο εξώφυλλο διαπιστωσα πως
ειναι ηχογραφημένο το ..1966! Ξανα-ακούγοντάς το 3-4 φορές, συνειδητοποίησα ακόμη ενα πράγμα: Το κομμάτι που τραγουδούσαν (I Unseen) είχε ΙΔΙΟΥΣ στιχους με το "I Come and Stand at Every Door" των Byrds, και φυσικά δεν ήταν παρα το συγκλονιστικό ποίημα του Ναζιμ Χικμετ "Χιροσίμα" (αν και έχει εμφανιστεί με διάφορους τίτλους - το νόημα ειναι το ίδιο μεγαλειώδες).
Πάνω κατω την ίδια εποχή, κυκλοφόρησε (ελληνικής εγγραφής*) το άλμπουμ των Misunderstood "Before the Dream was Faded" . Αγοράστηκε πάραυτα και μαζί περάσαμε Στατιστική Μηχανική ΙΙ. Κατα λάθος, οι ετικέτες ειναι τυπωμένες ανάποδα (η Α πλευρα Β και τούμπαλιν), οπότε ακούω πρώτα τη Β πλευρά και μου έρχεται μια γερή δόση "αμερικανών" ...Yardbirds k Them (ειδικά η φαρφίζα). Όμως, οταν έρχεται η δεύτερη πλευρά (δηλ. η Α)... Εκεί...




I can take you to the sun
I rise in the morning, with an open mind,
with guitar and song I drift, the Sun is what I find

Because love I am as you are love
and I never stop to doubt
As I seen the meaning of the word
that glows within not out

I rise in the morning, beneath an open sky,
with guitar and song I drift, and never stop to cry

Because love I am as you are love
and I never stop to doubt
As I seen the meaning of the word
which glows within not out

Well I speak of love but you do not see
cause words are words and they mean nothing more
with half a mind you laugh at me
cause I speak of colours you’ve never seen before
You’ve existed in a lie, that will some day show
I can take you to the Sun, to the Sun,
but you don’t want to go

--*..το τραγούδι ειναι το τελευταίο της πλευράς. Αυτό έχει ως συνέπεια, στο τελείωμα του τραγουδιού (κακοτυπωμένο βινύλιο) να έχει πολύ, μα πάρα πολύ θόρυβο επιφάνειας, ενα συνεχές, βαρύ χρατςςςςςςςς, εκεί που σβήνει η ακουστική κιθάρα.. Οταν το άκουσα (ξανα) καθαρό, μετά απο πολλά χρόνια, σε mp3.. ....ανατρίχιασα... κάτι μου έλειπε...ξεθώριαζε το όνειρο;;
Κατέβηκα εκεί που έχω τα βινύλιά μου, το ξανάκουσα και βεβαιώθηκα πως οι αναμνήσεις μου εξακολουθούσαν να ειναι ΕΚΕΙ..
--

27/12/08

Ο ΞΕΝΟΣ

...ή αλλιώς "O Estrangeiro" απο το ομώνυμο άλμπουμ του Caetano Veloso. Eίμαστε πλέον στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και ο μεγάλος αυτός βραζιλιάνος καλλιτέχνης, έχει ξεφύγει απο τα τροπικαλο-ψυχεδελικά παιχνίδια των - καταπληκτικών - πρώτων του έργων και έχει αρχίσει να ωριμάζει, μαζεύοντας όλες τις εμπειρίες που του χάρισε (και του χαρίζει) η ζωή του. Μην ξεχνάμε οτι για κάποια χρόνια ήταν (αυτο)εξόριστος λόγω της χούντας στην πατρίδα του, εκεί στα τέλη '60, αρχές '70. Για μας τους ευρωπαίους (τρομάρα μας), το Μπραζιλ ήταν πάντα καρναβάλι, ριο, σάμπα, πελέ, ρομάριο, φαβέλες και χορεύτριες...
Η πραγματικότητα δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι πιο ψεύτικη. Ή, για την ακρίβεια, πιο παραπλανητική.
Μια φοβερή χώρα, ενας απίστευτος "μείκτης" διαφορετικών πολιτισμών, που απο τη μια σου εμφανίζει την Κοπακαμπάνα και απο την άλλη τον Αμαζόνιο, που αν ξεκινήσει κανείς να απαριθμεί τη μουσική προσφορά σε αυτόν τον πλανήτη, θα χαθεί πριν καλά καλά φύγει απο τον Heitor Villa Lobos για να μεταβεί στον Antonio Carlos Jobim, αν δεν έχει εν τω μεταξύ χάσει το μυαλό του στη διασταύρωση των λεωφόρων Gilberto Gil και Os Mutantes...
Μια αρκετά επιτυχημένη περιγραφή της Βραζιλίας την κάνει ο Cyro Baptista στο τραγούδι του "Anthropofagia". Οσοι ενδιαφέρονται για πραγματική μουσική περιπέτεια, ας ψάξουν το θέμα!!!
Επιστρέφοντας στον "Ξένο", θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο η αρχική μουσική εισαγωγή (με δυτικότροπο πιάνο) μετατρέπεται σε ενα διονυσιακό όργιο.. Απόλαυση των αισθήσεων και της ψυχής. Διαβάζοντας όμως τους στίχους, οι κόμποι στο λαιμό σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα που θέλει να σου δείξει ο καλλιτέχνης (με "Κ" κεφαλαίο)





O pintor Paul Gauguin amou a luz na Baía de Guanabara
O compositor Cole Porter adorou as luzes na noite dela
A Baía de Guanabara
O antropólogo Claude Levy-strauss detestou a Baía de Guanabara:
Pareceu-lhe uma boca banguela.
E eu menos a conhecera mais a amara?
Sou cego de tanto vê-la, te tanto tê-la estrela
O que é uma coisa bela?
O amor é cego
Ray Charles é cego
Stevie Wonder é cego
E o albino Hermeto não enxerga mesmo muito bem
Uma baleia, uma telenovela, um alaúde, um trem?
Uma arara?
Mas era ao mesmo tempo bela e banguela a Guanabara
Em que se passara passa passará o raro pesadelo
Que aqui começo a construir sempre buscando o belo e o amaro
Eu não sonhei que a praia de Botafogo era uma esteira rolante deareia brancae de óleo diesel
Sob meus tênis
E o Pão de Açucar menos óbvio possível
À minha frente
Um Pão de Açucar com umas arestas insuspeitadas
À áspera luz laranja contra a quase não luz quase não púrpura
Do branco das areias e das espumas
Que era tudo quanto havia então de aurora
Estão às minhas costas um velho com cabelos nas narinas
E uma menina ainda adolescente e muito linda
Não olho pra trás mas sei de tudo
Cego às avessas, como nos sonhos, vejo o que desejo
Mas eu não desejo ver o terno negro do velho
Nem os dentes quase não púrpura da menina
(pense Seurat e pense impressionista
Essa coisa de luz nos brancos dentes e onda
Mas não pense surrealista que é outra onda)
E ouço as vozes
Os dois me dizem
Num duplo som
Como que sampleados num sinclavier:
"É chegada a hora da reeducação de alguém
Do Pai do Filho do espirito Santo amém
O certo é louco tomar eletrochoque
O certo é saber que o certo é certo
O macho adulto branco sempre no comando
E o resto ao resto, o sexo é o corte, o sexo
Reconhecer o valor necessário do ato hipócrita
Riscar os índios, nada esperar dos pretos"
E eu, menos estrangeiro no lugar que no momento
Sigo mais sozinho caminhando contra o vento
E entendo o centro do que estão dizendo
Aquele cara e aquela:
É um desmascaro
Singelo grito:
"O rei está nu"
Mas eu desperto porque tudo cala frente ao fato de que o rei é mais bonito nú
E eu vou e amo o azul, o púrpura e o amarelo
E entre o meu ir e o do sol, um aro, um elo.
("Some may like a soft brazilian singer
but i've given up all attempts at perfection").

...
και στα αγγλικά (όπως αποδόθηκε απο ενα βραζιλιάνο χρήστη του youtube):
The painter Paul Gauguin loved the light in Guanabara bay
The composer Cole Porter loved the lights in its evening
The anthropologist Claude Levi-Strauss hated Guanabara bay,
It looked to him like a toothless mouth
To me, less that I knew it, more I loved it
I´m blinded by its starry glow
What is a beatiful thing?
Love is blind
Ray Charles is blind
Stevie Wonder is blind
And the albino Hermeto (εννοεί τον Ερμέτο Πασκοάλ) can't really see very well.
A Whale, a soap-opera, one alaude (λαούτο βραζιλιάνικο) , one train?
A parrot?
But it was at the same time beatiful and toothless mouth the Guanabara bay.
In that have passed, pass and will pass one unique nightmare.
That I start to build here, always searching for the beauty and the bitter.
I didn't dream:
The Botafogo beach was rolling mat of white sand and diesel oil on my sneakers.
Sugar loaf was less obvious possible in front of me
One Sugar loaf with its unsuspected edges
The strong orange light against an almost no light, almost non purple
In the white of sand and the foams
That was all that there was in this dawn
On my back there are an old man with a hairy nose
And a very beautiful still teenager girl
I don't look back but I know everything
An inside out blind, like in the dreams, I see what I wish
But I don't wish to see the old man's black suit
Neither the girl's almost non purple teeth
(Think Seurat and think impressionist
this thing of a light in white tooth and wave,
but don't think surreal because this is another trend)

I hear the voices
Both of them are telling me
In a double sound
Like they've being sampled in a Sinclavier:
"Time has come to reeducate somebody"
Father, son, holy spirit, amem
The right is a crazy take electro-shock
The right is to know that the right is right
The adult white male always in charge
The rest is rest, the sex is the cut, the sex
Recognize the necessary value of a hypocritical act
Get rid of the native indians, and wait nothing from afro Brazilians/americans
Me, less foreigner in a place that now
I keep walking alone, walking against the wind
I understand the core of what they are saying
That guy and that other one(she)
It is an unmask
A simple cry:
"The king is naked"
But I wake up because everything is silent to the fact that the king is more beautifully naked
And I go and love the blue, the purple and the yellow
And between my going and of the sun's, one hoop, a link
("Some may like a soft brazilian singer
But I've given up all attempts at perfection")


--..Μεγαλούτσικη σήμερα η ανάρτηση, αλλά άξιζε τον κόπο..--

26/12/08

ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ '36

Τι ειναι άραγε πιο εντυπωσιακό; Το οτι οι στίχοι του τραγουδιού "Sketches of Spain" των Nits (απο το ΕΡ- διαμάντι, Kilo) είναι πέρα ως πέρα διαχρονικοί; Οτι "κάποιοι" Ολλανδοί ασχολήθηκαν με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο 47 χρόνια μετά; Οτι το συγκρότημα αυτό υπάρχει απο το 1974? Οτι οι εικόνες που ξεπηδούν μέσα απο το τραγούδι είναι σαν να έχουν βγει απο ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ φιλμ;
Mια βόλτα στα δισκάδικα της Αθήνας στα τέλη του '84, με έφερε αντιμέτωπο με τον πειρασμό (Nits - Kilo) που είχε φιγουράρει στα "καλύτερα του 1983" στον "Ήχο" (τι εποχές..). Το στικ "Εισαγωγής σε ειδική τιμή" που ήταν βάρβαρα κολλημένο στο εξώφυλλο, μου πήρε αρκετό χρόνο για να ξεκολλήσει, όμως το περιεχόμενο του βινύλιου δεν ξεκόλλησε ποτέ (και κατα τα φαινόμενα, ούτε πρόκειται να ξεκολλήσει) απο την καρδιά μου. Κάθε άλμπουμ των Νιτς έχει τις καλές και τις εξαιρετικές στιγμές (άντε και κανα-δυο μέτριες), αλλά το Kilo... ε.. ειναι σαν το πρωτο κοίταγμα που τελικά οδηγεί σε μια ερωτική περιπέτεια. (Άλλοι φίλοι το έχουν πάθει αυτό με άλλα άλμπουμ των Νιτς - μυστήρια πράγματα!).
Η απόδοση στο βίντεο αυτό ειναι ελαφρώς διαφορετική απο την αντίστοιχη του δίσκου, και γι αυτό το λόγο ειναι συναρπαστική..



Sketches of Spain
The streets of Barcelona are filled with blood and rain
The war is rolling over Spain
Men and women running with sticks of dynamite
Storming stone buildings in the middle of the night
In the window near the last 'o' of the sign 'Hotel Colon'
Machine guns sweep the square for fun
The rich draw the steel curtain
The poor just lock the door
They don't want this war no more
It never never never never never stops never stops
It never never never never never stops never stops
In the hills round Zaragoza we're waiting to attack
A knot of dirty men that shiver round their flag
The boredom and the lack of sleep
The tin cans in the mud
Red is the colour of our blood
We never never never never never stop never stop
We never never never never never stop never stop
I have seen the trenches and the blankets on dirt
I have seen the tears upon a farewell letter
I have seen the faces that no bullet can hurt
I have seen the spirit that no bomb can shatter
The streets of Barcelona are filled with blood and rain
The war is rolling over Spain
Men and women running with sticks of dynamite
Storming stone buildings in the middle of the night
They never never never never never stop never stop
They never never never never never stop never stop
I have seen the trenches and the blankets on dirt
I have seen the tears upon a farewell letter*
I have seen the faces that no bullet can hurt
I have seen the spirit that no bomb can shatter
Knives can cut fist can beat

--...*εκεί που βρέχεται το χαρτί, η υφή του δεν είναι πια ίδια. Θέλει προσοχή το άγγιγμα στο αλλοιωμένο σημείο. Δεν παίζουν με αυτά τα πράγματα.. --

25/12/08

ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Ενα πολύ μικρό βίντεο - απόσπασμα απο ντοκυμαντέρ του Κεν Ράσελ- στο οποίο εμφανίζεται (τελικά) ο Davy Graham (1940-2008 , απο τους πρωτοπόρους "αναβιωτές" (απαίσια λέξη) της βρετανικής φολκ σκηνής) να χαρίζει σε μια μικρή παρέα το "Cry me a River" στην δική του εκδοχή.



--...Κι όμως, μέσα σε ενάμισυ λεπτό κατορθώνει να δείξει αυτο το μικρό έργο τέχνης, πολλά απο αυτά που λατρεύω, όχι μόνο εγώ, αλλά και μερικοί καλοί μου φίλοι. Σ' εναν απο αυτούς τους φίλους, το αφιερώνω εξαιρετικά .. Μάκη, δικό σου!!...--

24/12/08

ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ


Αδυνατώ να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκαλεί το άκουσμα του Another Day του Roy Harper (από το εξαιρετικό άλμπουμ του Flat Baroque and Berserk, 1970). Πρέπει να είμαι ειλικρινής και να πω οτι το πρωτοάκουσα απο τους This Mortal Coil και απο το - σχεδόν γεμάτο διασκευές, όπως και όλα τα άλμπουμ τους - "It 'll end in Tears", αρκετά χρόνια μετά, δηλ. το 1984. To τραγούδι τότε, μαζί με 2-3 που είχαν αποδοθεί εξίσου υπέροχα απο αυτή την πολύ διδακτική κολεκτίβα της 4AD, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση τόσο για τη μουσική του, όσο και για τους στίχους. Θυμάμαι, είχα βρει τότε μέσω του φανζιν Rollin' Under (γειά σου Μπάμπη) το "Loony on the Bus" του Χάρπερ, προσπαθώντας να βρω μιαν άκρη γι αυτόν τον καλλιτέχνη - θυμίζω, Ελλάδα, τέλη δεκαετίας '80, ελάχιστες πληροφορίες και ίσως το μόνο που έδινε το στίγμα ύπαρξης του Roy Harper ήταν το ...Wish you were here των Pink Floyd, στο οποίο ο Χάρπερ τραγουδά το "Have a Cigar".
Tελικά, η αναζήτηση του συνολικού έργου του Χάρπερ μου χάρισε στιγμές που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Ενας εξαιρετικός καλλιτέχνης, ενα ακόμη "τρελό διαμάντι" της σύγχρονης μουσικής που με τα τραγούδια του όταν κάνει κοινωνικά σχόλια πετάει ξυράφια και όταν κοιτάει τους ανθρώπους γύρω του, τους δείχνει οτι έχουν τα λουλούδια κρυμμένα στις καρδιές τους, εκεί δίπλα που είναι και οι στάχτες απο τις θυσίες τους...



Another Day
The kettle's on, the sun has gone
another day
She offers me Tibetan tea on a flower tray
She's at the door, she wants to score
She dearly needs to say

I loved you a long time ago
Where the winds own forget-me-nots blow
But I just couldn't let myself go
not knowing what on earth there was to know.

But I wish that I had 'cause I need you so bad
I should have had one of your children.

And across the room inside a tomb
a chance is waxed and wanes
The night is young, why are we so hung up
in each others chains
I must make her, I must take her
while the dove domains

and feel the juice run as she flies
run my winds under her sighs
as the flames of eternity rise
to lick us with the first born lash of dawn.

Oh really my dear I can't see what we fear
Sat here with ourselves in between us.

And at the door she can't say more
than just another day
and without a sound
I turn around
and I walk away.

--...κάποιες φορές, βγήκε απο το αυτοκίνητο βουρκωμένος. Γαμώ το, είπε, δεν έπρεπε να τα ακούσω αυτά σήμερα, όμως δεν είχε άλλη κασέτα στο αυτοκίνητο και ραδιο δεν έπιανε - ήταν κι εκείνα τα βουνά τριγύρω.. --

23/12/08

Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Αφιερωμένο στον καλό της φίλο Jim Morrison, το άλμπουμ "Τhe End" της Nico (1938-1988) δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και σύνθεσης. Άλλωστε, περιείχε τη διασκευή του τραγουδιού των Doors, αλλά και μια εκτέλεση του γερμανικού εθνικού ύμνου (ολόκληρου,κάτι που τότε που είχα πρωτακούσει το άλμπουμ, μου είχε κάνει πολύ στυφή εντύπωση). Το τελευταίο αυτό γεγονός με είχε κάνει να είμαι πολύ αρνητικός, κάτι που δεν μου το άλλαζε ουτε το πλήθος των ονομάτων που συνόδευαν το μουσικό αυτό ταξίδι (Ίνο, Μανζανίρα, Κέιλ..)
Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, ωριμάζουν και, κάποιες φορές, θες απο νοσταλγία, θες απο κάτι σαν "τύψεις", ξανασκύβουν στις στιγμές που τους χάρισε το παρελθόν και που τότε δεν απόλαυσαν όσο ισως θα έπρεπε. Τα άλμπουμ της Νίκο, πάντα ήταν (και είναι) σε περίοπτη θέση, εκτός απο το "Τέλος" που περίμενε υπομονετικά τόσα χρόνια να του δώσω κάτι παραπάνω απο μια απλή θέση στη δισκοθήκη μου. Η στάση μου δεν άλλαξε ούτε εκείνο το τραγικό καλοκαίρι του '88, όταν σε ενα μικρό μονόστηλο στα "καλλιτεχνικά" της Ελευθεροτυπίας διάβασα για το τέλος της..
Όμως, η παλίρροια φαίνεται πως παρασέρνει τελικά τα πάντα.... Το συγκλονιστικό τραγούδι της Nico, "Υou forget to answer", ίσως η καλύτερη μουσική υπόκρουση σε αυτή τη αλληλοδιαδοχή των εικόνων αυτης της αδικοχαμένης μούσας...


Υou forget to answer
When I remember what to say
When I remember what to say
You will know me again
And you forget to answer

When I remember what to say
When I remember what to say
You will know me again
And you forget to answer

You seem not to be listening
You seem not to be listening
The high tide is taking everything
And you forget to answer

When I remember what to say
When I remember what to say
You will know me again
And you forget to answer

--..τι ειναι πιο άσχημο; Να ξεχνάς να απαντήσεις, ή να μην μπορείς να απαντήσεις;...--

22/12/08

ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΟΣ

Ενα εξαιρετικό τραγούδι των Minimal Compact - απο τα πρώτα τους και που δεν περιέχεται σε κανένα απο τα επίσημα άλμπουμ - και που υπάρχει μόνο στην (τριπλή) συλλογή Returning wheel, παίρνει σειρά για απόψε. Για τους Minimal Compact έχει γραφτεί ενα εξαιρετικό αφιέρωμα εδω. Τους πρωτογνώρισα απο τα άλμπουμ της σειράς Made to Measure της βελγικής Crammed Discs και .. εντάξει, δεν ήταν και τα τρομερά αριστουργήματα, όμως πρέπει να ομολογήσω οτι είχαν την ατυχία (ή την τύχη) να ακουστούν την ίδια πάνω - κάτω εποχή που το πικάπ μου αναστέναζε απο τα άλμπουμ των Tuxedomoon και των Mecano. Αναπόφευκτα, οι συγκρίσεις ήταν σε βάρος αυτής της καλής παρέας απο το Τελ Αβιβ. Παρ' όλα αυτά, σε κάθε ευκαιρία και συνήθως στις παλιές καλές σαββατιάτικες ακροάσεις, υπήρχε "χώρος" για ενα τραγούδι τους*.
To "Dedicated" που ακούμε εδώ, το άκουσα πρόσφατα και ομολογώ οτι με κέρδισε αμέσως. Οι στίχοι είναι απίστευτα όμορφοι...



DEDICATED
he's so dedicated to sounds (to sound)
he's so dedicated to silence (to silence)
he's so dedicated to words (to words)
he's so dedicated to silence (to silence)

it's a wish in dark night (dark nights)
it's a wish in bright light (white lights)

he's so dedicated to sound (to sound)
he's so dedicated to silence (to silence)
he's so dedicated to words (to words)
he's so dedicated to silence (to silence)

it's a wish in dark night (dark nights)
it's a wish in bright light (white lights)

it's a wish in dark night (dark nights)
it's a wish in bright light (white lights)

you live a thousand springs
when grey days turn golden dreams
the night that lasts the light that win.
the alchemist is standing still

--*..Το Not Knowing ήταν που μου άρεσε μεταξύ των άλλων ιδιαίτερα, ίσως γιατί ήταν θλιμμένο με ενα ας πούμε ελληνικό ύφος, σαν μοιρολόι..--

20/12/08

ΝΕΚΡΙΚΗ ΡΑΨΩΔΙΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΠΕΜ



Τι 'ναι τούτο πάλι? Μετά το Στάλινγκραντ, άλλο ενα έργο-ύμνος στον ηρωισμό?
Χμμ.. μπορεί. Όμως δεν έβρισκα καλύτερο τρόπο να παρουσιάσω ενα απο τα μεγαλύτερα ονόματα του πολωνικού και εν γένει ανατολικοευρωπαικού προοδευτικού ροκ. Ο Czesław Niemen (1939-2004) με το τραγούδι του Bema Pamięci Żałobny-Rapsod, βασισμένο (όπως και ολόκληρο το άλμπουμ Katharsis, ηχογραφημένο το 1969, απο το οποίο προέρχεται) στη λαική ποίηση της Πολωνίας, μιας χώρας πλούσιας σε κουλτούρα και ιστορία, αποδίδει φόρο τιμής στον στρατηγό Józef Bem, ήρωα που τον τιμούν οι Πολωνοί και οι Ούγγροι.
Δυο πολύ γνωστά ονόματα συμμετέχουν σε αυτή τη "δισκάρα": Ο Zbigniew Namyslowski στο άλτο σαξόφωνο και ο Michal Urbaniak στο τενόρο σαξόφωνο και στο φλάουτο.. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τελικά το 1975, μετά απο πολλές δυσκολίες.
Μουσική μιας άλλης γενιάς και μιας άλλης εποχής, πολύ διαφορετικής απο τη δική μας. Κι όμως, αν καλοσκεφτεί κανείς, πάντα υπάρχει ανάγκη για "ήρωες". Κι αν ειναι πραγματικά πρόσωπα κιόλας, ακόμη καλύτερα για το "κράτος"... Γι αυτό αρκεί οι ήρωες να μην είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας....



Iusiurandum patri datum usqueathanc diem ita servavi...
Why ride away, Shadow, hands broken on the mail
Sparks of torches playing around your knees
The laurel-green sword is spattered with candle tears
The falcon strains, your horse jerks its foot like a dancer
- Pennons in the wind blow against each other
Like moving tents of nomad armies in the sky
Long trumpets shake in sobbing and banners
Bow their wings which droop from above
Like spear-pierced dragons, lizards and birds
Like the many ideas you caught with your spear
Mourning maidens go, some lifting their arms
Filled with scent-sheaves torn apart by the wind
Some gather into shells tears breaking from the cheek,
Some still seek the road that was built centuries ago
Others dash against the ground huge pots of clay
Whose clatter in cracking yet adds to the sorrow
Boys strike hatchets blue against the sky,
Serving lads strike light-rusted shields,
A mighty banner sways amid the smoke, its spear-point
Leaning, as it were, against the arcs of heaven
They enter and drown in the valley... emerge in the moonlight
Blackening the sky, an icy glare brushes them
And glimmers on blades of spears like as tar unable to fall
The chant suddenly ceased, then splashed out like a wave
On - on - till it's time to roll into the grave
We shall behold a black chasm lurking beyond the road
And to cross it humanity will not find a way
Over the edge we shall spear-thrust your steed
As though with a rusting spur
And we'll drag the procession, saddening slumber-seized cities
Battering gates with urns, whistling on blunted hatchets
Till the walls of Jericho tumble down like logs
Swooned hearts revive - nations gather the must from their eyes

--Mε λίγο ψάξιμο, μπορεί κανείς να βρει και το αυθεντικό βίντεο με τον Νιέμεν. Απλά "χάνει" ελάχιστα δευτερόλεπτα στην αρχή--

19/12/08

ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ

Δεν ξέρω τι "έπαθα" απόψε και έβαλα το βιντεάκι με το αριστούργημα Stalingrado απο το -ισως καλύτερο- άλμπουμ των Stormy Six "UN BIGLIETTO DEL TRAM" του 1975. Οι ιταλοί εκπρόσωποι του μουσικού κινήματος RIO (Rock In Opposition), μας ταξιδεύουν μέσα σε πέντε λεπτά,στο παγωμένο Στάλινγκραντ, μας υπενθυμίζουν την μάχη κατα του ναζισμού και καλούν με τον τρόπο τους οχι απλά να καταθέσουμε στεφάνι, αλλά να είμαστε έτοιμοι για κάθε Στάλινγκραντ που θα προκύψει στη ζωή μας. Άλλωστε, όλο το άλμπουμ, έχει αυτήν ακριβώς τη θεματολογία, ισορροπώντας τέλεια μεταξύ ιστορικής μνήμης και πολιτικής στάσης. Εκεί που αρκετά σημαντικά γεγονότα θάβονται - στην καλύτερη περίπτωση- σε ιστορικά βιβλία και μελέτες, έρχονται κάποιοι Stormy Six, κάποιος Ken Loach με Γη και Ελευθερία ή με Ανέμους που χορευουν το κριθάρι, κάποιος Θ. Αγγελόπουλος με Θιάσο (τουλάχιστον) και ανασύρουν απο τη λήθη αυτά που θα έπρεπε να μην ξεχνιώνται ποτέ...*



Stalingrado

Fame e macerie sotto i mortai
Come l'acciaio resiste la citta'
Strade di Stalingrado, di sangue siete lastricate;
ride una donna di granito su mille barricate.
Sulla sua strada gelata la croce uncinata lo sa
D'ora in poi trovera' Stalingrado in ogni citta'.
L'orchestra fa ballare gli ufficiali nei caffe',
l'inverno mette il gelo nelle ossa,
ma dentro le prigioni l'aria brucia come se
cantasse il coro dell'Armata Rossa.
La radio al buio e sette operai,
sette bicchieri che brindano a Lenin
e Stalingrado arriva nella cascina e nel fienile,
vola un berretto, un uomo ride e prepara il suo fucile.
Sulla sua strada gelata la croce uncinata lo sa
D'ora in poi trovera' Stalingrado in ogni citta'.

--*..και παρότι "ξεθάβονται", η μυρωδιά που βγαίνει ειναι διακριτική και ντροπαλή, σαν του φρεσκοκομμένου γαρύφαλλου..--

18/12/08

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ


..Οπως λέμε η Εκκλησία της Αγγλίας, της Γαλλίας κλπ.
Φυσικά ο άνθρακας δεν είναι το γνωστό στοιχείο (Carbon, C) αλλά η ασθένεια που οφείλεται στον ομώνυμο βάκιλλο. Που κολλάνε όλα αυτά όμως?
Αρκετοι ειναι αυτοί που ψάχνουν πως συνεργάστηκαν το 1971 αυτά τα δυο ιερά τέρατα της σύγχρονης μουσικής, ο κοσμικός εξερευνητής της ανατολικής φιλοσοφίας Terry Riley και o -εκ των velvets- John Cale, λάτρης του οργανωμένου θορύβου, του αυτοσχεδιασμού και μινιμαλισμού, με θητεία (ως μαθητής) κοντά στους J. Cage και La Monte Young.. Άλλες λεπτομέρειες για τους δυο αυτούς κυρίους (με τους οποίους δεν "ξεμπερδεύουμε" εδω, απλώς εδω έχουμε τη συνεργασία τους), δεν θα γράψω, υπάρχουν άλλωστε τόσες πολλές πληροφορίες στο διαδίκτυο.
Το συγκεκριμένο "στατικο" βίντεο περιέχει το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ "Church of Anthrax". Μια κυκλική σύνθεση, ενα επαναλαμβανόμενο θέμα, μια λειτουργία αυτής της "εκκλησίας". Σε μια κρίση φαντασίας, ενας καλός φίλος είχε πει οτι όλη η εξέλιξη του κομματιού του έφερνε στο μυαλό την αλυσιδωτή εξέλιξη μιας επιδημίας...
Δεν θα συμπληρώσω τίποτε άλλο, παρα μόνο πως.. ο βάκιλλος του άνθρακα μπορεί να βρεθεί παντου, σε όλες τις ηπείρους, εκτος απο την Ανταρκτική.
To 1973, ο Cale έβγαλε το αριστούργημά του "Paris 1919", που μεταξύ των άλλων είχε και το (εμπνευσμένο απο την ταινία Sunset Boulevard) Antarctica Starts Here.
Τι γίνεται εδω? Ασκήσεις για τη φαντασία πάλι??

15/12/08

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ MOLES ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ


Μια απο τις αδυναμίες μου, οι Residents και το σκοτεινό εως και εφιαλτικό "Hello Skinny" απο το Duck Stab του 1978. Μια σχέση που κρατάει κοντά 30 χρόνια τώρα και δίνει στο μυαλό μου το απαραίτητο καύσιμο, όταν αυτό είναι αναγκαίο.


HELLO SKINNY
Skinny was born in a bathtub
And grew so incredibly thin,
That even the end of an eyedropper
Sucked him in;

Skinny never knew any questions
And Skinny never looked at lights,
But Skinny sold something
Every single night.

Skinny sold a soldier to me
Skinny sold a wife,
Skinny sold a suction cup
And a knife.

Skinny found a "Hello Dolly"
Record in the hall.
He sold it to a truck driver

hello dolly

---Ο τυφλοπόντικας αναστέναξε με ανακούφιση όταν κατάλαβε πως δεν είχε καμμία σχέση με τον Wilhelm Ostwald.. "Α! Αυτός ο πληθυντικός! Κατα βάθος, το είχα υποψιαστεί.."---

14/12/08

ΕΠ' ΑΥΤΟΦΩΡΩ

Ενα απο τα σημαντικοτερα άλμπουμ των ΄80's, το "Zamia Lehmanni - Songs of Byzantine Flowers" των αυστραλών SPK, μας χαρίζει ενα πεντάλεπτο σάουντρακ περισυλλογής. Το In Flagrante Delicto χρησιμοποιήθηκε και ως κύριο θέμα στην ταινία αγωνίας Dead Calm με τους Sam Neill, Nicole Kidman και Billy Zane. (Καθόλου τυχαίο μια και ο Graeme Revell που έγραψε τη μουσική, ήταν ο εγκέφαλος των SPK)


--Ο κόσμος ισως να μην ειναι μόνο πιο αλλόκοτος απ' όσο υποθέτουμε, αλλά και πιο αλλόκοτος απ' όσο μπορούμε να υποθέσουμε (J.B.Haldane 1860-1936)--

11/12/08

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ..

..στη λογική, στη σκέψη, στη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, όπως είναι τελικά και ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης (Farewell to Philosophy). Συγκεκριμένα, διάλεξα το 4ο μέρος απο το Cello Concerto του Gavin Bryars. Γεννημένος το 1943, έχει ασχοληθεί με σύγχρονη τζαζ, αυτοσχεδιασμό, αβαντ-γκαρντ, μινιμαλισμό και έχει καθιερωθεί ως ενας σημαντικός σύγχρονος νεο-κλασσικός συνθέτης.
Στο τσέλο, ο Julian Lloyd Webber
Cello Concerto (Farewell to Philosophy) - 4th movement


--"..τα ζεύγη ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου παραγόταν απο τα φωτόνια. τα φωτόνια παραγόταν απο τα ζεύγη ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου, που με τη σειρά τους παραγόταν απο τα φωτόνια..
...Ολα δημιουργούν το ενα το άλλο, ξέρεις. Ειναι μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη της κότας και του αυγού.." (Η Αλίκη στη χώρα των κβάντων - R.Gilmore
)--

9/12/08

ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑ ΠΟΛΗ

Απο τους εκπροσώπους, της -εξαιρετικής- σκηνής του Ιταλικού προοδευτικού ροκ της δεκαετίας του '70, οι "Le Orme" εξακολουθούν ακόμη να ηχογραφούν και μάλιστα κάνοντας εξαιρετικά έργα. Διάλεξα το Cemento Armato απο το Collage, άλμπουμ του 1971 (!). Η κλειστοφοβική εως και εχθρική εικόνα της σύγχρονης πόλης οδηγεί τον τραγουδιστή-αφηγητή σε απόγνωση. Παραδίδει τους στίχους στη μουσική και αυτή σέρνει τον ρυθμό της, άλλοτε υπνωτικό, άλλοτε γεμάτο αγωνία. Το ταξίδι τελειώνει εκεί που όλα ειναι φωτεινά, μουσική (ουράνια), κανένας φίλος και ..απώλεια μνήμης..
(Θα μπορούσα να δωσω τίτλο: "θάνατος στη τσιμεντένια πόλη". Δεν χρειάζεται. Εχει ήδη πεθάνει, παρέα με την κοινωνια μας. Απλά, κάθε τόσο της κάνουμε μνημόσυνο - θορυβώδες, μεν αλλά, μνημόσυνο)

Cemento armato
Cemento armato la grande città
senti la vita che se ne va
vicino a casa non si respira,
è sempre buio ci si dispera.
Ci son più sirene nell'aria
che canti di usignoli.
E meglio fuggire e non tornare più.
Dolce risveglio il sole è con me.
Nell'aria le note di una chitarra.
la casa è lontana, gli amici di ieri,
è tutto svanito , non li ricordo più.
Cemento armato la grande città
senti la vita che se ne va.

--Ενισχυμένο τσιμέντο
η μεγάλη πόλη
αισθάνομαι τη ζωή να προσπερνά
κοντά στο σπίτι δεν μπορώ να αναπνέυσω
ειναι πάντα σκοτεινά και έχω χάσει κάθε ελπίδα
υπάρχουν περισσότερες σειρήνες τριγύρω
παρα αηδόνια να τραγουδάνε
ειναι προτιμότερο να φύγω
και να μην ξαναγυρίσω...
Το ξύπνημά μου ειναι γλυκό
Γιατι έχω τον Ήλιο μαζί μου
Στον αέρα, οι νότες μιας κιθάρας
Το σπίτι μου είναι πολύ μακρυά
Οι χθεσινοί μου φίλοι
Έχουν όλοι χαθεί
Δεν τους θυμάμαι πια.
Ενισχυμένο τσιμέντο
η μεγάλη πόλη
αισθάνομαι τη ζωή να προσπερνά...-

7/12/08

ΑΠΟΜΑΚΡΗ ΑΚΤΗ

Ένα απο τα σημαντικότερα συγκροτήματα της σύγχρονης αμερικάνικης εναλλακτικής κάντρι φολκ σκηνής, οι Willard Grant Conspiracy στο γοητευτικό "From a Distant Shore" απο το -εκ των κορυφαίων του 2006- Let it Roll (όπου παίζουν κι άλλοι καλοί μας φίλοι!!).
Μια χούφτα τραγούδια που συνοδεύουν τα ταξίδια μοναχικών προσκυνητών του πάθους, ιδανικοί συνεπιβάτες, αστέρια που ζεσταίνουν τις καρδιές (όπως λεει και ο Robert Fisher) και που αλαφρώνουν τις τύψεις..


From A Distant Shore

I landed here in country
With my nations guns and flags
I’ve been here three weeks now maybe more
Tomorrow they will ask us
To take that stand of trees
The fear I feel inside my chest
Is the same as my enemy’s

There is a stutter in my lungs
And a chatter in my breathing
I’m engaged to be married to the method of my leaving
I’m rarely found in situations that cause me to deliver
Tonight I’ll stay awake and write you
To keep me from the shivers

If you were a friend, I‘d want to save you pain
If you were a lover, I’d do the same
If we were joined,
I’d want to capture stars
Let them loose inside your chest
Forever keep you warm

Tomorrow I’ll meet my maker
My body broken on the shore
I’ll ask for my forgiveness and then for nothing more
Every night you lay awake for now and ever more
My breath will be the breeze you feel
From a distant shore

Give me hope give me light
Let the dawn follow night
I will stay awake until
There is nothing left to see

3/12/08

Η ΑΠΟΒΑΘΡΑ


Διάλεξα για σήμερα, το "Εl Muelle", ένα τραγούδι του Miguel Abuelo (απο το άλμπουμ Miguel Abuelo et Nada). Αργεντίνος, γεννημένος το 1946, ο Abuelo δημιούργησε περισσότερο σε ευρωπαικο έδαφος (Βρετανία, Ισπανία, Γαλλία) μια και εκεί φαίνεται πως λειτουργούσε καλύτερα το ελεύθερο και "αναρχικό" του πνέυμα. (Για την ιστορία, το συγκρότημά του ειχε όνομα: "Οι παπούδες του τίποτε" (Los Abuelos de la Nada).Δεν ήταν μόνο μουσικός, αλλά και ποιητής, μίμος, ακροβάτης, ενα ανήσυχο και ευαισθητο άτομο, που όπως διαπιστώνει κανείς ακούγοντας το συγκεκριμένο κομμάτι, λάτρευε τους πειραματισμούς. Το εφε, που ακούγεται σαν "εκο" στα πρωτα λεπτά του τραγουδιού, το κάνει ο ίδιος κομπιάζοντας στη μέση των λέξεων...Στη συνέχεια, το κομμάτι αλλάζει και απογειώνεται.
..H αποβάθρα.. Εκεί που αποβιβάζεται κάποιος, εκεί που περιμένει κάποιο αγαπημένο του άνθρωπο να έρθει ή να ταξιδέψει, ή εκει που περιμένει για να ταξιδέψει ο ίδιος..


El muelle
El muelle esta desierto
Y los marineros
Se fueron a descansar.
El mar dono los espejos
Y una mujer
Se mira los pies.
Un viejo barco se aleja
Para no volver
El viejo barco parece
Barco de papel
Yo me he quedado aquν solo
Mirαndome ser.
Yo me he quedado aquν solo
Mirαndome ser. Solo.
El muelle esta desierto y
un hombre viene.
Se acerca a mi.
"Toda lo que hay en mi mano
Pero mires mi forma externa".

--Ο Αbuelo περπάτησε τελευταία φορά στην αποβάθρα το Μάρτη του 1988, για το ταξίδι χωρίς γυρισμό--

ΜΥΣΤΗΡΙΑ (ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ)

Και μετά απο τις κραυγές απόγνωσης των Clown, προσγειωνόμαστε στο αιθέριο 'Mysteries' της -φωνής των Portishead- Beth Gibbons και απο το άλμπουμ "Out of Season".
Ειναι πάρα πολύ καλό όλο το άλμπουμ, μα αυτό το τραγούδι... δεν ξέρω.. μέσα απο την απλότητα του και το συναίσθημα που βγάζει είναι σαν να σου δείχνει παλιές κιτρινισμένες φωτογραφίες και συ να αναγνωρίζεις με νοσταλγία οτι είναι ...δικές σου


Μysteries
God knows how I adore life
When the wind turns on the shores lies another day
I cannot ask for more
When the time bell blows my heart
And I have scored a better day
Well nobody made this war of mine
And the moments that I enjoy
A place of love and mystery
I'll be there anytime
Oh mysteries of love
Where war is no more
I'll be there anytime
When the time bell blows my heart
And I have scored a better day
Well nobody made this war of mine
And the moments that I enjoy
A place of love and mystery
I'll be there anytime
Mysteries of love
Where war is no more
I'll be there anytime

--αφιερωμενο σε όσους αισθάνονται οτι ζουν ταυτόχρονα περισσότερες απο μια ζωές, μέσα απο τη μουσική---

28/11/08

ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ



Δεν φανταζόμουν οτι 25 χρόνια μετά θα έβρισκα βίντεο-αφιέρωμα στο τραγούδι των Clown "Λευκά κελιά". Κυκλοφορημένο το 1983, σε δισκάκι 45 στροφών, περιείχε και το "Clown" στην άλλη πλευρά. Απίστευτο κομμάτι, φοβερό κλίμα, ανεπανάληπτη εποχή. Το βινυλιο το φυλάω ως κόρη οφθαλμού τόσα χρόνια, πρέπει να το αγόρασα ελάχιστο καιρό μετά απο την κυκλοφορία του, μέσω ενος τότε πολύ καλου φίλου - μακάρι να είναι καλά ο άνθρωπος..
Εμφανίστηκε ξανά σε ενα cd- συλλογή του "Ηχου" τη δεκαετία του '90, αφιέρωμα στην Creep Records, και απο τότε κατα διαστήματα βρίσκεται δω και κει, δυστυχώς μόνο σαν ψηφιακή πληροφορία σε αυτη την πολύ σκληρή εποχή της απαξίωσης του κάθε τι ποιοτικού...
Πολύ σημαντικοί οι στίχοι, μετέφεραν την έννοια των λευκών κελιών του Stammheim στην απομόνωση της καθημερινής ζωής.



---..για να ολοκληρωθούν όλα, για να αισθάνομαι λιγότερο μόνος, μου απέμεινε να ευχηθώ να είναι πολλοί οι θεατές την ημέρα της εκτέλεσης μου και να με υποδέχονται με κραυγές μίσους... (Α. Καμύ, "Ο Ξένος")---

24/11/08

ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΣ ΑΠ' ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ

Απο την εξαιρετική ταινία του Aki Kaurismäki "Man without a Past" (Ανθρωπος δίχως παρελθόν), η τραγουδάρα Paha Vaanii απο τον Marko Haavisto και τους Poutahaukat. Το φινλανδικό ροκ, είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, άκρως ενδιαφέρουσα. ΄Αλλη φιλοσοφία ζωής, άλλοι ρυθμοί, τελείως διαφορετικοί απο τους δικούς μας. Ίσως όλοι αυτοί που ζηλευουν το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας (..βλέπε και τα αποτελέσματα του PISA) και προχωρούν σε άνισες συγκρίσεις με το δικό μας (που δεν ειναι 100% εκπαιδευτικό, αλλά κυρίως εξετασιοκεντρικό), θα 'πρεπε να δουν και καμμιά ταινία ή να ακούσουν και καμμια μουσική απο κει πάνω, ωστε να δουν τις ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ διαφορές. Και ενα εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να παίρνει ΣΟΒΑΡΑ υπ όψη του αυτές τις παραμέτρους, όπως και αυτοί που καθορίζουν τις εκπαιδευτικές αλλαγές, ωστε να αποφεύγεται ο πιθηκισμός..(Ξέφυγα εντελώς - συγγνώμη)

Paha Vaanii ("Ο διάβολος καραδοκεί")
Mua paholainen vaanii joka kulman takana
Missä vain mä kuljen kuiskii kieli katala
Sen silmät mua katsoo olut lasin pohjalla
Sen hymyilevän huomaan vieraan tytön huulilla

Mua paholainen vaanii joka kulman takana
Minne vain mä kuljen on tuo tunne mukana
Kaiken aikaa onneni on vaakalaudalla
Jos se ei käy sisälle se oottaa ovella

Luoja auta pidä kurissa
Kaidalla tiellä poissa kiusauksista
Luoja auta vaikka tukista
Pidä mieli kirkkaana ja paita puhtaana

Tuo varjo aina auringosta osan piilottaa
Kauneimpiinkin uniin siipinensä liihottaa
Tänään kuljen hymyillen vaan tiedä tulevaa
Pelimme kun etenee vain päivä kerrallaan

Mua paholainen vaanii joka kulman takana
Minne vain mä kuljen on tuo tunne mukana
Alttiina oon silloin kun on mieli apea
Rakkaan luokse helpompaa lie pahaa paeta

Luoja auta pidä kurissa
Kaidalla tiellä poissa kiusauksista
Luoja auta vaikka tukista
Pidä mieli kirkkaana ja paita puhtaana

η μετάφραση ειναι στο βίντεο

--αφιερωμένο σε αυτούς που κάποτε αισθάνθηκαν οτι βρέθηκαν χωρίς παρελθόν--

20/11/08

ΣΑΝ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ


Dollar bill, ενα φανταστικό (αλλά και πικρό) τραγούδι απο το άλμπουμ "Sweet Oblivion" του 1992 (ενα απο τα 5 καλύτερα, κατ' εμε, εκείνης της χρονιάς) των Screaming Trees.Οι Screaming Trees, που χώρισαν τις τύχες τους το 2000, με τραγουδιστή τον Mark Lanegan και κιθαρίστα τον Gary Lee Conner (αναφέρω αυτούς τους δυο μια και ήταν οι κεντρικές μορφές του γκρουπ), έδωσαν μια σειρά απο πολύ δυνατα άλμπουμ, μα το συγκεκριμένο είναι το αγαπημένο μου, μια και συνδέεται με μια πολύ έντονη φάση της ζωής μου, που συνοδεύτηκε απο πολλές αλλαγές και το ξύπνημά μου μέσα απο ενα λήθαργο αρκετών -χαμένων- ετών...

Dollar bill
Torn like an old dollar bill
Girl let them say what they will
That no one should hurt you
And that's all I seem to do
That no one should desert you
And that's all I seem to do

I got to tell you, goodbye mama
We've taken this too far
Been trying to tell you what's going on
Trying to make it easy on you
Trying to make it better
Make it easier on you
It's all I came to do
It's all I came to do

Now I'm down in the light
And I must be dreaming it
Cause I see clearly, I see angels here
Bringing something to me, Mother Mercy

I told a lie, I didn't mean it
Goodbye mama, I've taken this too far
Been gone a while
Been gone a long way, oh yeah

I don't want to hurt you
It's all I seem to do
Don't want to desert you
It's all I seem to do

I got to tell you, goodbye mama
I've taken this too far
Been down a while
Been down a long way

Trying to make it easy on you
Trying to make it better
Make it easier on you
It's all I came to do
It's all I came to do
It's all I came to do
That's all... been down a long
Been down a long, long way
Torn like an old dollar bill

--Ναι, αν κανείς είναι λίγο τυχερός, μπορεί να δει μόνο τα όνειρά του να τσαλακώνονται, και όχι και τον ίδιο του τον εαυτό.. Είναι όμως?--

17/11/08

..ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΞΕΓΕΛΑΣΟΥΝ ΞΑΝΑ! (ΛΕΣ, Ε?)..

Won't Get Fooled Again (απο το Who's Next των WHO). Εχω γίνει εγω λιγόλογος ή όλα τα λένε τα τραγούδια?


Won't Get Fooled Again

We'll be fighting in the streets
With our children at our feet
And the morals that they worship will be gone
And the men who spurred us on
Sit in judgement of all wrong
They decide and the shotgun sings the song

I'll tip my hat to the new constitution
Take a bow for the new revolution
Smile and grin at the change all around me
Pick up my guitar and play
Just like yesterday
Then I'll get on my knees and pray
We don't get fooled again

The change, it had to come
We knew it all along
We were liberated from the foe, that's all
And the world looks just the same
And history ain't changed
'Cause the banners, they all flown in the next war

I'll tip my hat to the new constitution
Take a bow for the new revolution
Smile and grin at the change all around me
Pick up my guitar and play
Just like yesterday
Then I'll get on my knees and pray
We don't get fooled again
No, no!

I'll move myself and my family aside
If we happen to be left half alive
I'll get all my papers and smile at the sky
For I know that the hypnotized never lie

Do ya?

YAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

There's nothing in the street
Looks any different to me
And the slogans are replaced, by-the-bye
And the parting on the left
Is now the parting on the right
And the beards have all grown longer overnight

I'll tip my hat to the new constitution
Take a bow for the new revolution
Smile and grin at the change all around me
Pick up my guitar and play
Just like yesterday
Then I'll get on my knees and pray
We don't get fooled again
Don't get fooled again
No, no!

YAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

Meet the new boss
Same as the old boss

--με λίγη προσοχή στους παραπάνω στίχους, μπορεί ο καθείς να καταλάβει πως και γιατι μια χούντα μπορεί να διατηρηθεί (τουλάχιστον) επτά χρόνια--

14/11/08

ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΧΤΕΣ?? (!!)

Λένε πως, μερικά πράγματα, όσο πιο λιτά είναι, τόσο μεγαλύτερη αξία έχουν.. Το "Hey Joe" παιγμένο απο τον Jimi Hendrix και την μικρή παρέα του, ειναι ενα απο αυτά.

HEY JOE
Hey Joe, where you goin' with that gun in your hand
Hey Joe, I said where you goin' with that gun in your hand

I'm going down to shoot my old lady
You know, I've caught her messin' around with another man
I'm going down to shoot my old lady
You know, I've caught her messin' around with another man
And that ain't too cool

Hey Joe, I've heard you shot your woman down,
shot her down, now
I said I've heard you shot your old lady down,
You shot her down to the ground

Yes I did, I shot her
You know, I caught her messin' round, messin' round town
Yes I did, I shot her
You know, I caught my old lady messin' around town
And I gave her the gun
I SHOT HER!

Hey Joe, alright
Shoot her one more time, baby

Hey Joe, said now
Where you gonna run to now?
Where you gonna run to?
Hey Joe, I said where you gonna run to now?
Where you, where you gonna go?
Well, dig it

I'm goin' way down south,
Way down to Mexico way
Alright!
I'm goin' way down south,
Way down where I can be free
Ain't no one gonna find me

Ain't no hangman gonna,
He ain't gonna put a rope around me
You better believe it right now
I gotta go now
Hey Joe, you better run on down
Good by everybody
Hey Joe, uhh
Run on down

---...και αυτή η μικρή παρέα, ξαναβρέθηκε προχτες. Φαντάζομαι θα τάπαν για κανα δυο ώρες και μετά θα τόριξαν στα τζαμαρίσματα...---

10/11/08

O ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Επιστρέφουμε στην Αφρική και πιο συγκεκριμένα στην πολύπαθη Ουγκάντα, απ' όπου ο Geoffrey Oryema ερμηνεύει το ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ Lapwony απο το "Beat the Border", την ιστορία ενος δασκάλου (lapwony) κεραυνοβολημένου κατα τη διάρκεια καταιγίδας . Στην τσέπη του βρέθηκε αργότερα ενα γράμμα στην οικογένειά του που περιέγραφε τον πόνο των απλών ανθρώπων και τη θέληση των παιδιών να μάθουν.. Η μελάνη είχε ήδη αρχίσει να ξεβάφει απο τη βροχή.
Ο Ορυεμά, σηκώνει με ευλάβεια το γράμμα και το ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΙ στέλνοντας μήνυμα στον "πολιτισμένο" κόσμο...και στα .... κολλέγιά του....
Lapwony


---To τραγούδι το έγραψαν οι μαθητές του...
αφιερώνεται σε όλους αυτούς τους ανώνυμους εκπαιδευτικούς, όλου του κόσμου---

5/11/08

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ? ΚΙ ΑΝ ΝΑΙ, ΠΟΙΟΥΣ?



Το διαχρονικό Strange Fruit στην ερμηνεία της Billy Holiday. Λένε πως "ψάχνοντας βρίσκεις" (και φυσικά, λέει η πλευρά του εαυτού μου που είναι αφιερωμένη στις φυσικές επιστήμες). Ο Abel Meeropol που έγραψε τους στίχους του τραγουδιού, υιοθέτησε -μαζί με τη γυναίκα του- τα παιδιά του ζέυγους Ρόζενμπεργκ (που εκτελέστηκαν ως κατάσκοποι απο τις ΗΠΑ....).
Αυτός ο ύμνος αποκτά έτσι ενα τεράστιο νόημα, γίνεται μια κραυγή ενάντια σε κάθε μορφής ρατσισμό και (παρα)κρατική βία


Southern trees bear strange fruit,
Blood on the leaves and blood at the root,
Black bodies swinging in the southern breeze,
Strange fruit hanging from the poplar trees.

Pastoral scene of the gallant south,
The bulging eyes and the twisted mouth,
Scent of magnolias, sweet and fresh,
Then the sudden smell of burning flesh.

Here is fruit for the crows to pluck,
For the rain to gather, for the wind to suck,
For the sun to rot, for the trees to drop,
Here is a strange and bitter crop.

---η φωτογραφία δεν είχε αυτά τα χρώματα. Μένει να δούμε αν τα πραγματικά χρώματα υπάρχουν πάντα. Όπως και οι αληθινές αξίες---

31/10/08

ΕΣΥ, ΘΑ ΕΙΧΕΣ ΡΙΞΕΙ ΤΗ ΒΟΜΒΑ?

Το Deceit των This Heat (1980) είναι απο τα άλμπουμ εκείνα που όσο τα ακούς (εννοώ, πραγματικά να τα ακούς), τόσο περισσότερο δένεσαι μαζί τους και όλο και πιο πολλά πράγματα βρίσκεις μέσα τους. Κάτι σαν "μαγικό κουτί"...
Απο αυτό το εξαιρετικά πρωτοποριακό έργο, επέλεξα το οργανικό "Suffer Bomb Disease". Μια λιτή και ταπεινή μελόντικα, μαγνητοταινίες, κρουστά και άναρθρες κραυγές συνθέτουν τον εφιάλτη των βρεττανών της δεκαετίας το '80, όταν αυτή η γενιά συνειδητοποίησε πως η χώρα τους ήταν απο τους πρώτους στόχους των SS20.



..ΕΔΩ ΚΛΕΙΝΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ "ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΤΟΥ '45 ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΤΟΥ '80". ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΤΙΤΛΟ. ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, 30 ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ (ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΟΙ 27 ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΨΑΧΝΑΝ ΚΑΤΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ STERN-GERLACH, ΔΥΟ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΕΓΩ) ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΟΠΟΙΟ ΤΙΤΛΟ ΘΕΛΟΥΝ...
ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ, ΕΝΑ 'Η ΔΥΟ ΔΩΡΑΚΙΑ

28/10/08

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Απο το "All the News that's Fit to Sing" (1964) του μεγάλου Phil Ochs (1940-1976), το πικρό και πάντα επίκαιρο "One more parade"


One more parade
Hup, two, three, four, marching down the street.
Rolling of the drums and the tramping of the feet.
The general salutes while the mothers wave and weep.
Here comes the big parade, don't be afraid,
Price is paid, one more parade.

cho: So young, so strong, so ready for the war, So willing to go and die on a foreign shore. All march together, everybody looks the same So there is no one you can blame, don't be ashamed Light the flame, one more parade.

Listen for the sound and listen for the noise
Listen for the thunder of the marching boys
A few years ago their guns were only toys
Here comes the big parade, don't be afraid
The price is paid, one more parade.

Medals on their coats and guns in their hands
All trained to kill as they're trained to stand
Ten thousand ears need only one command
Here comes the big parade, don't be afraid
The price is paid, one more parade.

Cold, hard stares on faces so proud
Kisses from the girls and cheers from the crowd
And the widows from the last war crying through their shroud
Here comes the big parade, don't be afraid
The price is paid, don't be ashamed, war's a game
The world in flames- so start the parade.

--Και θα 'ταν καλό, στις σχολικές γιορτές, να μη μιλάμε μόνο για ηρωισμούς και κορόιδα, αλλά και για μαυραγορίτες, ταγματασφαλίτες και δωσίλογους. Και να εξηγούμε στους μαθητές τι είναι ο φασισμός και που κρύβεται..--

26/10/08

ΠΟΙΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΑΠΟΨΕ?

Το 1984 κυκλοφόρησε το άλμπουμ του Λέοναρντ Κοέν "Various Positions". Σε αυτό υπήρχε, μεταξύ άλλων αριστουργημάτων, το ασύλληπτο "Dance me to the End of Love". Ο Κοέν ήταν ήδη 50 ετών και η ποίηση του, πιο ώριμη απο ποτέ, μοίραζε απλόχερα λουλούδια και όνειρα άλλοτε απόλυτης αφοσίωσης και άλλοτε απόλυτης ηδονής σε όσους τολμούσαν να κάνουν μερικά βήματα απο τον ουρανό και να προσγειώνονται στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας...καταραμένοι απο την ίδια τη σοφία - με κεφαλαίο..
Περνάνε τα χρόνια, γαμώ το, περνάνε... Κι όσο περνάνε τόσο πιο επιτακτική γίνεται η επιθυμία που εκφράζεται μέσα απο το τραγούδι.



Dance Me To The End Of Love
Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic 'til I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Oh let me see your beauty when the witnesses are gone
Let me feel you moving like they do in Babylon
Show me slowly what I only know the limits of
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Dance me to the wedding now, dance me on and on
Dance me very tenderly and dance me very long
We're both of us beneath our love, we're both of us above
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Dance me to the children who are asking to be born
Dance me through the curtains that our kisses have outworn
Raise a tent of shelter now, though every thread is torn
Dance me to the end of love

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic till I'm gathered safely in
Touch me with your naked hand or touch me with your glove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

--- Ναι, κάποια πράγματα που γράφω απόψε φαίνονται λίγο περίεργα. Όμως το τραγούδι ειναι πάρα πολύ προσωπικό
παρ' όλα αυτά, επειδή δεν θέλω να είμαι εγωιστής και μοναχοφάης..
το αφιερώνω στον καλό μου φίλο Γιάννη Βαλσάμη!!
---

24/10/08

ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΝΕΡΓΑ ΤΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ?



Οχι για ιδιαίτερα "ευαίσθητα" αυτιά (αν και απο τα αρκετά 'εύκολα' κομμάτια τους) το "Armenia" των Einstürzende Neubauten, απο το άλμπουμ τους Zeichnungen des Patienten O.T. του 1983 (Τα σκίτσα του ασθενούς Oswald Tschirtner). 25 χρόνια μετά, ο Blixa Bargeld και η παρέα του, εξακολουθεί να δημιουργεί όχι όμως πια στο ίδιο κλίμα. Δεν πειράζει. Την ιστορία τους οι "Καταρρέουσες Νεόχτιστες Οικοδομές" την έγραψαν ανεξίτηλα....

Armenia
Βrennt auf den Naegeln eine Frage nur:
Sind die Vulkane noch taetig?
Sind die Vulkane noch taetig?
Bitte enttaeusch mich nicht!
Ich glaub wieder an Voodoo
Steck Nalden ins Telefonbuch
Bitte enttaeusch mich nicht!

Burning on the pegs, merely a question:
Are the volcanoes still active?
Are the volcanoes still active?
Please don't disappoint me!
I believe in voodoo again
stick needles in telephone books
Please don't disappoint me!


--Πόσο ψεύτικος μπορεί να είναι ενας πόθος ωστε κάποτε να σβήσει?--

22/10/08

ΓΕΡΟΝΤΟΚΡΑΤΙΑ



Οι AreA και ο Demetrio Stratos (Ευστράτιος Δημητρίου) στο "Gerontocrazia" απο το άλμπουμ Maledetti (1976). Ειναι απο τις φορές που ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να πω ή να σχολιάσω τίποτε απολύτως για τη μουσική ή τη θεματολογία του τραγουδιού...
Απλά αναρωτιέμαι που θα είχε φτάσει η μουσική (και όχι μόνο) αν δεν είχε χαθεί τόσο πρόωρα σε ηλικία 34 χρονών, ο Στράτος χτυπημένος απο τη λευχαιμία...




Gerontocrazia
Υπνε που παιρνεις τα παιδιά
έλα πάρε και τούτο
μικρό μικρό σου το 'δωσα
μεγάλο φέρε μου το
μεγάλο σαν ψηλό βουνο
ίσιο σαν κυπαρίσσι
Κι οι κλώνοι του ν’απλώνονται
σ’ Ανατολή και Δύση.

Col potere delle cose posso avere la tua vita controllata e si chiama libertà.
L’esperienza quotidiana del terrore ti lascia soltanto me.
La violenza consumata nell’amore ti spinge incontro a me.

Se tu guardi nel passato troverai tutto quanto stabilito e si chiama verità.
Senza storia né memoria lascia che io scriva i passi tuoi.
Vivi in pace la tua vita, non pensare, e sogna felicità.

Guarda nel passato, troverai tutto quanto stabilito e si chiama libertà.
Senza storia né memoria lascia che io scriva i passi tuoi.
Vivi in pace la tua vita, non pensare, e sogna felicità.

--ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ?--

20/10/08

Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΠΝΟΣ

Τελευταίο τραγούδι στη β' πλευρά του "Μαουτχάουζεν" του κορυφαίου Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση Ν.Γκάτσου. Στο δίσκο το τραγούδι ερμηνεύει συγκλονιστικά η Μαρία Φαραντούρη. Με γυρίζει πολύ πίσω το άκουσμα αυτού του τραγουδιού, δεν είναι απλά νότες και στίχοι.. Ειναι.. παιδιά που παίζουν στο δρόμο έξω απο το σπίτι μου, φρεσκοασβεστωμένα σπίτια τίμιων ανθρώπων, ταξίδια με τη φαντασία σε άλλες πόλεις βλέποντας παλιά καρτ ποσταλ της δεκαετίας του '60.
Διάλεξα την ερμηνεία ενος Ολλανδού, του μπάσου βαρύτονου Pieter Hendriks. Ειναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο αποδίδει τα έργα του Θεοδωράκη και είναι κρίμα που δεν είναι περισσότερο γνωστός στην Ελλάδα, την οποία τιμάει με αυτά τα τραγούδια του Μίκη. Το βίντεο είναι του 1989 και συνοδεύουν οι Irma Lammers, τσέλο και Marc Wolff, κιθάρα.

"Τ' όνειρο καπνός" Μια λυρική, σπαρακτική κραυγή απώλειας



Έσπειρα στον κήπο σου χορτάρι
να 'ρχονται το βράδυ τα πουλιά
τώρα ποιο φεγγάρι σ' έχει πάρει
κι άδειασε τού κόσμου η αγκαλιά

Στης νύχτας το μπαλκόνι
παγώνει ο ουρανός
κι είν' η αγάπη σκόνη
και τ' όνειρο καπνός

Κύλησαν τα νιάτα στο ποτάμι
κι έγινε ο καιρός ανηφοριά
Ήμουνα στον άνεμο καλάμι
κι ήσουνα στην μπόρα λυγαριά

18/10/08

ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Μια απο τις αγαπημένες μου κινηματογραφικές ταινίες, τα "Ονειρα" (Dreams, 1990) του Akira Kurosawa (1910-1998).. Ειναι πολύ δύσκολο να επιλέξω ποιο απο τα "ονειρα" του μεγάλου σκηνοθέτη, με "ταρακούνησε" περισσότερο. Κάθε φορά που βλέπω είτε την ταινία, είτε αποσπάσματά της, κάτι καινούργιο, απο κάποια ιστορία κάθε φορά ξεπροβάλλει και με καθηλώνει με την ευστοχία του θέματός της και -φυσικά- με τον τρόπο που έχει επιλέξει ο Κουροσάβα να το αποδώσει.
Και η μουσική... Υπεύθυνος ο κ.Shinichiro Ikebe μαζί με προσεκτικά επιλεγμένα αποσπάσματα έργων του Α. Βιβάλντι.
Στο μικρό απόσπασμα που παραθέτω απο το πρώτο όνειρο, ακολουθούμε τα βήματα του παιδιού ως τη βάση του ουράνιου τόξου. Εκεί που κατοικούν οι ενοχές μας.
Η μουσική βοηθάει στην κάθαρση.
Sunshine Through The Rain - τελευταία σκηνή

16/10/08

ΜΟΝΟΣ ΞΑΝΑ .. (Ή)

Ένα απο τα ομορφότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Απο ένα απο τα καλύτερα και σημαντικοτερα άλμπουμ (που γράφτηκαν ποτέ. Έχει ήδη κλείσει τριακονταετία η σχέση μου με αυτό το τραγούδι ή καλύτερα το άλμπουμ ολόκληρο. Εκεί, κάπου στα μισά του πρώτου έτους και ... κάθε νότα, κάθε στροφή, κάθε συγχορδία και κάθε στίχος, μια γλυκιά επιστροφή στις αναμνήσεις εκείνων των χρόνων, στις συζητήσεις, στα ξενύχτια άλλοτε του διαβάσματος και άλλοτε της ξεγνοιασιάς...
Μα μήπως αυτό μόνο το άλμπουμ ακούγαμε τότε? Οχι βέβαια! Υπήρχαν οι Kinks, οι Van der Graaf Generator, οι Jethro Tull, οι King Crimson, οι Fleetwood Mac, αργότερα οι Joy Division και οι Fall, οι Tuxedomoon, οι ,οι οι ......
Όμως, τη γλυκιά και ταυτόχρονα πικρή γεύση που αφήνει ΑΥΤΟ το άλμπουμ και ΑΥΤΟ το συγκεκριμένο τραγούδι, είναι αδύνατο να την εξηγήσω. Όπως αδύνατο μου φαίνεται πως οι δυο βασικοί του συντελεστές, αυτός που το έγραψε (ο Bryan McLean,1946-88)αλλά και αυτός που το τραγουδά τόσο στο άλμπουμ όσο και εδώ (ο Arthur Lee, 1945-2006) δεν είναι πια κοντά μας. Μα, ειναι μόνο αυτοί που λείπουν?
Forever Changes είναι ο τίτλος του κορυφαίου άλμπουμ των Love (1967). Κάτι όμως δεν αλλάζει μέσα στα χρόνια. Και αυτό είναι καλά κρυμμένο στην καρδιά μας...

ALONE AGAIN OR
Yeah, said its all right
I wont forget
All the times Ive waited patiently for you
And youll do just what you choose to do
And I will be alone again tonight my dear

Yeah, I heard a funny thing
Somebody said to me
You know that I could be in love with almost everyone
I think that people are
The greatest fun
And I will be alone again tonight my dear

---Γιάννη Αργυριάδη, καλέ μου φίλε, δεν είσαι μόνος εκεί ψηλά στο μακρύ σου ταξίδι..---

14/10/08

Ο ΦΟΒΟΣ ΘΑ' ΝΑΙ Τ' ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ..

Απο την εκπομπή του Pete Seeger, οι Mimi & Richard Farina στο μαγευτικό Bold Marauder, απο το άλμπουμ του 1966 "Reflections In A Crystal Wind". Η Mimi Farina (1945-2001), δεν έγινε ίσως τόσο γνωστή όσο η αδελφή της, η μεγάλη Joan Baez. Όπως άλλωστε και ο αδικοχαμένος σε μικρή ηλικία Richard Farina (1937-1966). Ο χρόνος έχει την ιδιότητα να βοηθά τους ανθρώπους να ξεχνούν. Στην περίπτωση όμως αυτών των χαρισματικών ανθρώπων, ο χρόνος είναι άδικος... Λίγοι είναι αυτοί που τους θυμούνται πια


Bold Marauder
Well it's Hi, Ho, Hey...I am a bold marauder.
And it's i, Ho, Hey...
I am a white destroyer.
For I will show you silver and gold
and I will bring you treasure.
I will wave a widowing Flag and
I will be your lover.
And I will show you grotto and cave
and sacrificial alter.
And I will show you blood on the stone.
And I will be your mentor.
And night will be our Darlin'
And Fear will be our name.
And it's i, Ho, Hey...
I am a bold maruder.
And it's i, Ho, Hey...
I am a white destroyer.
For I will lead you out by the hand
and lead you to the Hunter.
And I will show you thunder and steel
and I will be your teacher.
And we will dress in helmet and sword
and dip our tongues in slaughter.
And we will sing the Warrior's Song
and lift the praise of murder.
And Christ will be our Darlin'
and Fear will be our name.
And it's i, Ho, Hey...
I am a bold maruder.
And it's i, Ho, Hey...
I am a white destroyer.
For I will sour the winds on high
and I will soil the rivers.
And I will burn the grain in the fields
and I will be your mother.
And we will go to ravage and kill
and we show go to plunder.
And I will take a Fury to wife
and I will be your father.
And death will be our Darlin'
and Fear will be our name.

--Αυτό το τραγούδι το πρωτοάκουσα απο την Kentra Smith και απο το άλμπουμ της "Five Ways to Disappearing" (1995). Για την - στην κυριολεξία νεράιδα του δάσους - Κέντρα Σμιθ, θα πούμε περισσότερα σε μια επόμενη ανάρτηση---

12/10/08

ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ

Ο μεγάλος David Oistrakh (1908-1974) στο βιολί με τη συνοδεία της Frida Bauer στο πιάνο, σε μια εξαιρετική ερμηνεία του "Claire de Lune" του Claude Debussy.


--"...Είχε μια φοβερή πληγή στην καρδιά του κι άλλες ακόμη

στη λεκάνη στα χέρια μέσ’ στο σεληνόφως

έβγαινε απ’ όλο το σώμα του η ομορφιά

σμίγοντας με τα χώματα.

Και μια στιγμή ο θεός έστειλε αγγέλους γύρω του

άνθη φλογερά, ιμάτια από λευκή σιωπή

της νύχτας η κλίμαξ αυτός

ανέρχεται με λίγα ρούχα αιματωμένα.."--
απο "Τα Λυπηρά" του Ν. Καρούζου

11/10/08

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ



Με τέτοιο τίτλο, είναι δύσκολο έως και αδύνατο να γράψει κανείς κάτι. Απο το αμφιλεγόμενο άλμπουμ της Lydia Lunch "13.13" (1982), το Dance of the Dead Children. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να παραβιάσω αυτή την εγγενη αδυναμία, τολμώ να πω οτι θα μπορούσε να είναι βγαλμένο απο μια σύγχρονη εκδοχή των "Εικόνων απο μια έκθεση" του Μουσόργκσκι...

9/10/08

ΗΛΕΚΤΡΙΚΕ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΦΙΛΗΣΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ



Ενας απο τους μεγαλύτερους -εν ζωή- καλλιτέχνες, ο Captain Beefheart (Don Van Vliet) στο εθιστικό Electricity, απο το άλμπουμ Safe as Milk του 1967, συνοδεία φυσικά της Magic Band του... Εδώ, έχει όλη την ιστορία του άλμπουμ με πολλά, μα πάρα πολλά, ενδιαφέροντα στοιχεία!



Electricity
Singin through you to me
Thunderbolts caught easily
Shouts the truth peacefully
Electricity
High voltage man kisses night to bring the light to those who need to hide their shadow deed
Go into bright find the light and know that friends don't mind just how you grow
Midnight cowboy stained in black reads dark roads without a map
To free-seeking electricity
Lighthouse beacon straight ahead straight ahead across black seas to bring
Seeking electricity
High voltage man kisses night to bring the light to those who need to hide their shadow-deed hide their shadow-deed
Seek electricity..........

--Άλλος για ηλεκτροπληξία? Μήπως εσείς κυρία μου εκεί στο βάθος? (είπε όλο χαρά ο Pieter van Musschenbroek)--
(..άντε, και λίγη φυσική εδώ..)

8/10/08

...ΞΕΘΩΡΙΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ?


Αποτέλεσμα της συνεργασίας του σπουδαίου Pascal Comelade (μουσικός με πολυδιάστατη έμπνευση) και της (πάντα) γλυκιάς PJ Harvey, το τραγούδι "Love too soon" απο το άλμπουμ του Comelade "L'argot du bruit" (1999).
To τραγούδι ακούγεται και στην - πολύ καλή - ταινία του Hal Hartley "The Book of Life" (έχει παιχτεί απο τα κρατικά κανάλια 2-3 φορές (!!))


Love too soon
I have loved
In my life
As a child
I often cried

And love too soon
Can fade away
Love too soon
Can fade away

In the sun
Light of day
I can see
Your face change

And love too soon
Fades away
Love too soon
Can fade away

And this dreadful
Crime to see
Breaks my heart
Into pieces

Love too soon
Can fade away
Love too soon
Can fade away

How false the heart
How false the day
When you swore your love
The branches now decay

Love too soon
And fades away
Love too soon
And fades away

-Εντι: Εισαι αλήθεια ο διάβολος;
-Διάβολος: Ναι
-Εντι: Θάθελες λίγη σούπα;
(Ο διάβολος έχει μείνει αποσβολωμένος)
-Ντέιβ: Είναι βουδίστρια..

7/10/08

Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙ ΚΛΕΡ..



Ο Daniel Lanois, στο "The Collection of Marie Claire", απο το άλμπουμ "For the Beauty of Wynona" του 1993. Το θέμα του τραγουδιού, είναι μια ιστορία έρωτα και απαγωγής, εμπνευσμένη απο τη νουβέλα "The Collector", του συγγραφέα John Fowles. Ο Λανουά σε αυτό το τραγούδι, όπως και σε άλλα έργα του αντλεί πολλά στοιχεία απο τη μουσική των Acadiens, των Γάλλων αποίκων του Καναδά. Το αποτέλεσμα κόβει την ανάσα...


The Collection of Marie Claire
Marie-Claire, j'ai marche toute la soiree
Ton portrait toujours pres de mon coeur
Je veux te dire que je t'ai reve tout l'ete
Marie-Claire, s'il te plait, n'est pas peur.

I brought you some colours to paint with
On the nights when it's cold outside
And I'll shoot that blue-eyed son of a bitch
'Cause it's me who'll have you for his bride

Marie-Claire, it's no good la vie d'une danseuse
Tous les yeux, they're on you, I can't stand
Don't you know that you are my amoureuse.
Marie Claire, let them all be damned.

My hands have bled to the bone
I brought you a drawing to see
Of the cabin made of sticks and stones,
And there you will learn to love me.

Marie Claire, j'ai sale beaucoup d' poissons
Et les bois du Nord maintenant sont tranquilles
Je te promet de ne pas boire la boisson
Oublie le Montreal, la vieille ville.

As I lay you there on the backseat,
All in white there, dans mon char
Take your time Marie Claire and sleep,
As I bring you up to Labrador.

--άλλοι αγαπούν και άλλοι αγαπούν να συλλέγουν--

6/10/08

ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ

Απο το εξαιρετικό άλμπουμ των Cream "Disraeli Gears" (1967), ενα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια, το Tales of Brave Ulysses. Ο Eric Clapton στην κιθάρα με τα wah-wah δίνει τον ψυχεδελικό χαρακτήρα του τραγουδιού, ο Jack Bruce σε ερμηνεία ίσως καλύτερη απο αυτήν του άλμπουμ και ο Ginger Baker στα τύμπανα, χτίζουν το δικό τους "Οδυσσέα".

Tales Of Brave Ulysses
You thought the leaden winter would bring you down forever,
But you rode upon a steamer to the violence of the sun.

And the colors of the sea blind your eyes with trembling mermaids,
And you touch the distant beaches with tales of brave Ulysses:
How his naked ears were tortured by the sirens sweetly singing,
For the sparkling waves are calling you to kiss their white laced lips.

And you see a girl's brown body dancing through the turquoise,
And her footprints make you follow where the sky loves the sea.
And when your fingers find her, she drowns you in her body,
Carving deep blue ripples in the tissues of your mind.

The tiny purple fishes run laughing through your fingers,
And you want to take her with you to the hard land of the winter.

Her name is Aphrodite and she rides a crimson shell,
And you know you cannot leave her for you touched the distant sands
With tales of brave Ulysses; how his naked ears were tortured
By the sirens sweetly singing.

The tiny purple fishes run lauging through your fingers,
And you want to take her with you to the hard land of the winter.

--Ποιος μπορεί έτσι απλά να κάνει τα όνειρά του μουσική?---

5/10/08

ΚΑΤΑΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ



Απο το δεύτερο προσωπικό έργο άλμπουμ του Julian Cope "Fried" (1984), το συγκλονιστικό "Reynard The Fox"... Ο Κόουπ επέλεξε εσκεμμένα αυτό το όνομα για την αλεπού του τραγουδιού, μια και αποτελεί τον ήρωα μυθιστορήματος του 12ου αιώνα με ζώα, κοινού σε Βέλγιο, Γαλλία και Γερμανία. Όλα τα παραμύθια έχουν τις παραλλαγές τους, σε κάθε μέρος του κόσμου. Όμως, η απαξίωση του φυσικού περιβάλλοντος και η οργανωμένη επιθετικότητα των ανθρώπων απέναντι στα ζώα (όπως εδώ, που ο Κόουπ αναθεματίζει το αγγλικό "παραδοσιακό" κυνήγι της αλεπούς), δυστυχώς ΔΕΝ ειναι παραμύθι..


Reynard The Fox
Hey in the pouring rain
When the smell of terror brings a thousand eyes
The red men come again
They kill my children and they kill my wife
And then they leave me bleeding
Family dead, just freaking out bleeding
Stoned in the gutter
Empty of my colour
I'm fried, fried, ticking in the side
Body twitched from side to side
I'm fried, fried, ticking in the side
Body twitched from side to side

Run, run, Reynard, run, run, run
You've got to run for an hour and you're still not done
You've got to run, run, Reynard, run, run, run
Away, away, away, away, away

Hey in the ice and snow
When the call up sounds to the real in deed
But do you really wanna know
How we rode into freedom on whimsy and greed?
And they said your time is over
I don't see any gallant calls
I don't see an inch of reflex
'cept to leave me bleeding
Bleeding, bleeding, bleeding
I'm fried, fried, ticking in the side
Body twitched from side to side
I'm fried, fried, ticking in the side
Body twitched from side to side

Run, run, Reynard, run, run, run
You've got to run for an hour and you're still not done
Run, run, Reynard, run, run, run
Away, away, away
Run, run, Reynard, run, run, run
You've got to run for an hour and you're still not done
Run, run, Reynard, run, run, run
Away, away, away, away, away

Run, run, Reynard, run, run, run
You've got to run for an hour and you're still not done
Run, run, Reynard, run, run, run
Away, away, away
Run, run, Reynard, run, run, run
You've got to run for an hour and you're still not done
Run, run, Reynard, run, run, run
Away, away, away, away, away

Reynard left and went to Warwickshire, to a mound near a railway line,
with canals and a freezing swamp. He climbs high up above the countryside
and breathes freely. To the south he could see Polesworth, and to the
north he could just make out the ruins of the priory where Joss and I
played cricket as children. We were only three miles away, probably drinking
tea and talking,

(Have you heard about the orphan, sitting by the coffin)

at the same time as he was taking the stanley knife out of
the bag. He pushed the point into his stomach,

(His Father's not a sinner no more)

until the light shone right
through. And then he reached down, and he took the bag.
It's a plastic bag
With plastic handles
And plastic sides
and
and
And
ANd
AND
HE SPILLED HIS GUTS ALL OVER THE STAGE
HE SPILLED HIS GUTS ALL OVER THE STAGE
 

Free Blog Counter
Poker Blog