9/1/10

ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ ΜΕΣ' ΣΤΟ ΠΙΟΤΟ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ


Γέννημα - θρέμμα της Λουιζιάνα, ο Dewey Balfa (1927-1992), είναι μια από τις σπουδαιότερες μορφές της μουσικής των γαλλόφωνων αποίκων αυτής της περιοχής, των Cajuns. Μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία αυτή η κοινωνία των ανθρώπων στις ΗΠΑ, σχετίζεται άμεσα με τους Acadiens του Καναδά, που συναντήσαμε εδώ και πολλούς μήνες μέσα από τη μουσική του Daniel Lanois.
Και, με τη σειρά τους οι Acadiens σχετίζονται με την ...Αρκαδία.
Το όνομα Acadiens οφείλεται στον εξερευνητή Giovanni de Verrazzanο (1485-1528), ο οποίος σε χάρτη του 16ου αιώνα χαρακτήρισε όλη την περιοχή των ακτών του ατλαντικού πάνω από την Βιρτζίνια, ως "Αρκαδία" - που ταυτίζεται με κάτι το παραδεισένιο, το ειδυλλιακό- λόγω του τοπίου με τα πανέμορφα δέντρα. Δεν θα γράψω τουριστικό οδηγό βέβαια εδω πέρα, ούτε έχω πάει και κατα τα φαινόμενα ούτε πρόκειται, απλά να σημειώσω πως μετα απο δυο περίπου αιώνες, το "ρ" πάει περίπατο και η περιοχή των ατλαντικών ακτών του Καναδά, λέγεται πια Ακαδία. (Και έτσι, για να διεγείρω το ενδιαφέρον, Quebec σημαίνει "εκεί που στενεύει το ποτάμι")
Αυτοί λοιπόν οι Cajuns είναι απόγονοι εξόριστων Acadiens και η "πλάκα" είναι πως αναγνωρίστηκαν ως ξεχωριστό "εθνικό γκρουπ" επίσημα απο το αμερικανικό κράτος, το 1980 δηλαδή σχετικά αργά.
Ξαναγυρνάμε στον Balfa ή καλύτερα στα αδέλφια Balfa για να ακούσουμε το εξαιρετικό "Parlez nous a Boire" που υπάρχει σε κάθε αξιοπρεπή συλλογή με μουσική της περιοχής. Το δικο μου αντίγραφο το έχω απο το άλμπουμ "The Balfa Brothers Play Traditional Cajun Music, Vols. 1-2"



Parlez Nous A Boire
Oh, parlez-nous à boire
Non pas de marriage
Toujours en regrettant
Nos jolis temps passés
Si que tu te maries
Avec une jolie fille
T’es dans le grand danger ça va te la voler
Oh, parlez-nous à boire
Non pas de marriage
Toujours en regrettant
Nos jolis temps passés
Si que tu te maries
Avec une villaine fille
T’es dans le grand danger faudra tu vies ta vie avec
Oh, parlez-nous à boire
Non pas de marriage
Toujours en regrettant
Nos jolis temps passés
Si que tu te maries
Avec une fille bien pauvre
T’es dans le grand danger faudra tu travailler toute ta vie
Oh, parlez-nous à boire
Non pas de marriage
Toujours en regrettant
Nos jolis temps passés
Si que tu te maries
Avec une fille qui a de quoi
T’es dans le grand danger tu vas attraper les grands reproches
Fameux toi grand bon à rien
Toi t’as tout gaspillé mon bien
Oh, parlez-nous à boire
Non pas de marriage
Toujours en regrettant
Nos jolis temps passés

Eνα τραγούδι γλεντιού και χαράς, με σαφείς υπαινιγμούς για τις απολαύσεις της ζωής πριν απο το γάμο
"Μιλα μας για πιοτό κι όχι για παντρειά,
πάντα στενοχωριέσαι για τον παλιό καλό καιρό"

Το φθινόπωρο του '85 πήγαμε με 2-3 φίλους απο το στρατό να δούμε την ταινία του Walter Hill "Ανθρωποκυνηγοί" (Southern Comfort - 1981). Είχα διαβάσει γι αυτήν σε κάποιο κινηματογραφικό αφιέρωμα του Ηχου μερικούς μήνες πριν και χωρίς κόπο "έψησα" τα φιλαράκια μου να πάμε να τη δούμε. Εξαιρετική ταινία, απο τις καλύτερες της δεκαετίας του '80 και στο κλίμα των ταινιών του Πέκινπα, την συζητούσαμε αρκετούς μήνες μετά.
Μάλιστα, σε μια- δυο ασκήσεις (απ' όπου και η φωτό) ξαναήρθε στο μυαλό μας η ταινία. Στη δεύτερη μάλιστα, που είμασταν άοπλοι (εννοώ χωρίς συμβατικά όπλα - αλλά δεν μπορώ να γράψω τίποτε άλλο), ελάχιστο καιρό πριν απολυθώ, τα χωράφια της Θήβας, τα αρδευτικά κανάλια και τα βουνά του Κιθαιρώνα, λες και τραγουδούσανε αυτό το τραγούδι της ανάρτησης.
Στο τελευταίο, πολύ δυνατό κομμάτι της ταινίας, το Ρarlez-nous à boire (όπου βιολί παίζει ο ίδιος ο Balfa, ενω οι υπόλοιποι μουσικοί είναι απλά η κομπανία του!) επικρατεί με την απλότητά του και ενω - όπως είπαμε - είναι ενα γιορτινό τραγούδι γλεντιού, βάζει και τις τελευταίες πινελιές στον εφιαλτικό πίνακα της.
Έψαχνα πάρα πολλά χρόνια (μα πάρα πολλά!) να βρω το συγκεκριμένο τραγούδι μια και το σάουντρακ της ταινίας - που το υπογράφει ο μεγάλος Ry Cooder- δεν το περιέχει. Νομίζω πως άξιζε τον κόπο μια και (τουλάχιστον) μου ξανάφερε μια τεράστια σειρά απο αναμνήσεις στο μυαλό μου. Όχι πως έχουν φύγει ποτέ απο εκεί, αλλά λίγο νεράκι που και πού δεν κάνει κακό!

6 σχόλια:

QwfwqN είπε...

Δυνατή αρχή έκανες για φέτος!

Sotiris είπε...

Ήταν μια ανάρτηση που την όφειλα σε αρκετό κόσμο - παρ' όλο που ξέρω πως δεν θα τη διαβάσει κανείς τους.
Να μαστε γεροί Λάμπρο, και μακάρι αυτή η χρονιά να μας δώσει επιτέλους οτι αμέλησαν οι προηγούμενες. Δύσκολο, αλλά θα προσπαθήσουμε να τη βοηθήσουμε σε αυτό!!
Χαιρετώ!

Lapsus digiti είπε...

Σήμερα ακούγαμε όλη μέρα Tim Buckley. Και πάνω που λέγαμε να αλλάξουμε μουσική και διάθεση η όμορφη ανάρτησή σας μας ξαναγύρισε εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=NpkMBxa9t3g

Παραλλάσσοντας έναν υπέροχο στίχο του Ρίτσου ευχόμαστε να φέρνετε -κι αυτή τη χρονιά- τη ζωή στα δυο σας χέρια σαν ποτάμι, κι εμείς να σκύβουμε και να πίνουμε!

Sotiris είπε...

@Λαπσους: Για τον Tim Buckley:
Ξεκίνησα με το Goodbye and Hello το 1980 -τότε που κυκλοφόρησε ελληνικο- και στη συνέχεια σιγά-σιγα, αγόρασα όλα τα 'επίσημα' έργα του (Η λέξη "αγόρασα" στην περίπτωση αυτή ακούγεται (και ίσως είναι) τουλάχιστον χυδαία). Δυο απο τα άλμπουμ του, τα "έλιωσα" στην κυριολεξία στο παλιό μου το πικάπ, τα ξαναπήρα σε βινύλιο και κατόπιν και σε cd. Δεν ήταν λόγοι φετιχ ή συλλεκτικοί αυτοί που με οδήγησαν σε αυτές τις κινήσεις. Ίσως, ηθελα να είμαι σίγουρος πως, πολλά χρόνια μετα, θα είχα αυτό το ποτάμι που αναφέρεις, εκεί δίπλα μου.
Αγοράζοντας και μια διπλή συλλογή με τραγούδια του πριν απο αρκετά χρόνια (το "Morning Glory: The Tim Buckley Anthology") -περισσοτερο για συναισθηματικούς λόγους- έκλεισα την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου με την χαρά που έχει κάποιος που βλέπει πως οι φίλοι του είναι πάντα εκεί, ΔΙΠΛΑ του.
Το κεφάλαιο Μπάκλει επομένως, στο βιβλίο της ζωής μου, είχε μόνιμα ενα σελιδοδείκτη, ωστε να μπορώ να καταφύγω εκεί. Στη συλλογή αυτή ήταν μια φωτο με τον Μπάκλει να τραγουδά σε ενα μικρό κοινό που ήταν καθισμένοι σταυροπόδι, σε ενα χώρο σαν βιβλιοθήκη. Σκέφτηκα, τι δεν θάδινα να μουν εκεί, και κάποιες φορές, ναι ήμουν, με τη φαντασία μου.
Πριν απο λίγους μήνες βρήκα σε αυτό το κεφάλαιο, ένα δώρο.
Δώρο.
Απο τον Τιμ.
Απο κει πάνω.
Για το κλείσιμο της 5ης δεκαετίας, ίσως?
"Tim Buckley: Live at the Folklore Center, NYC-March 6, 1967"
Κυκλοφόρησε αρχές καλοκαιριού του 2009. Aν δεν το βρεις σε δισκάδικο, υπάρχει σε αρκετούς ιστότοπους.
Είναι η μουσική της φωτογραφίας της συλλογής!
Για το δευτερο σκέλος:
Σε ευχαριστώ για αυτό που γράφεις, αλλά φοβάμαι πως υπερβάλλεις. Μη με κάνεις να αισθάνομαι απαραίτητος και σημαντικός, κάτι που δεν είμαι.
Το ποτάμι πάντως που αναφέρεις, ήταν μέρος μιας συζήτησης με φίλους εδω και καιρό, και θα έρθει και αυτό σε λίγο καιρό, να ηρεμήσω πρώτα απο τα διαγωνίσματα.
Καλή χρονιά ναχεις
(Αμα δεν βρεις το αλμπουμ, πες μου)

Lapsus digiti είπε...

Κι ύστερα μου λέτε να μη σας κάνουμε να νιώθετε απαραίτητος, σημαντικός και...συλλεκτικός!

Μας αφορά ο τρόπος που αναβιώνετε στιγμές από το παρελθόν, ο τρόπος που βιώνετε τη μουσική, ο τρόπος που επιβιώνει η έννοια της φιλίας σε κάθε σας ανάρτηση. Μαθήματα...

Υ.Γ.1 Τη φωτογραφία την εκτυπώσαμε ήδη, και τη βάλαμε στη βιβλιοθήκη -δίπλα σε άλλους κυρίους και κυρίες...Το δισκάκι θα το τιμήσουμε όπως του αξίζει!
Υ.Γ. Κλέψαμε (με την άδειά σας ελπίζουμε) και την ασπρόμαυρη φωτογραφία της προηγούμενης ανάρτησης.

Να είστε καλά!

Sotiris είπε...

Μακάρι νάταν πάντα τέτοιες οι "κλοπές"...

 

Free Blog Counter
Poker Blog