Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Αφιερωμένο στον καλό της φίλο Jim Morrison, το άλμπουμ "Τhe End" της Nico (1938-1988) δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και σύνθεσης. Άλλωστε, περιείχε τη διασκευή του τραγουδιού των Doors, αλλά και μια εκτέλεση του γερμανικού εθνικού ύμνου (ολόκληρου,κάτι που τότε που είχα πρωτακούσει το άλμπουμ, μου είχε κάνει πολύ στυφή εντύπωση). Το τελευταίο αυτό γεγονός με είχε κάνει να είμαι πολύ αρνητικός, κάτι που δεν μου το άλλαζε ουτε το πλήθος των ονομάτων που συνόδευαν το μουσικό αυτό ταξίδι (Ίνο, Μανζανίρα, Κέιλ..)
Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, ωριμάζουν και, κάποιες φορές, θες απο νοσταλγία, θες απο κάτι σαν "τύψεις", ξανασκύβουν στις στιγμές που τους χάρισε το παρελθόν και που τότε δεν απόλαυσαν όσο ισως θα έπρεπε. Τα άλμπουμ της Νίκο, πάντα ήταν (και είναι) σε περίοπτη θέση, εκτός απο το "Τέλος" που περίμενε υπομονετικά τόσα χρόνια να του δώσω κάτι παραπάνω απο μια απλή θέση στη δισκοθήκη μου. Η στάση μου δεν άλλαξε ούτε εκείνο το τραγικό καλοκαίρι του '88, όταν σε ενα μικρό μονόστηλο στα "καλλιτεχνικά" της Ελευθεροτυπίας διάβασα για το τέλος της..
Όμως, η παλίρροια φαίνεται πως παρασέρνει τελικά τα πάντα.... Το συγκλονιστικό τραγούδι της Nico, "Υou forget to answer", ίσως η καλύτερη μουσική υπόκρουση σε αυτή τη αλληλοδιαδοχή των εικόνων αυτης της αδικοχαμένης μούσας...

Υou forget to answer
When I remember what to say
When I remember what to say
You will know me again
And you forget to answer

When I remember what to say
When I remember what to say
You will know me again
And you forget to answer

You seem not to be listening
You seem not to be listening
The high tide is taking everything
And you forget to answer

When I remember what to say
When I remember what to say
You will know me again
And you forget to answer

--..τι ειναι πιο άσχημο; Να ξεχνάς να απαντήσεις, ή να μην μπορείς να απαντήσεις;...--