ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ;..

H σκοτεινή φιγούρα στον πίνακα του Βαν Γκογκ υποτίθεται πως σπέρνει. Θα μπορούσε όμως και να σε προσκαλεί σε κάποιο μακρινό ταξίδι...

The Misunderstood...
Τους πρωτοάκουσα στη συλλογή "Pillows and Prayers" της Cherry Red, σχεδόν μόλις κυκλοφόρησε (εδω και 25 χρόνια), όπου αρχικά μου έκανε εντύπωση ο "παράταιρος" (λόγω παραγωγής) ήχος τους. Διαβάζοντας τα στοιχεία στο εξώφυλλο διαπιστωσα πως ειναι ηχογραφημένο το ..1966! Ξανα-ακούγοντάς το 3-4 φορές, συνειδητοποίησα ακόμη ενα πράγμα: Το κομμάτι που τραγουδούσαν (I Unseen) είχε ΙΔΙΟΥΣ στιχους με το "I Come and Stand at Every Door" των Byrds, και φυσικά δεν ήταν παρα το συγκλονιστικό ποίημα του Ναζιμ Χικμετ "Χιροσίμα" (αν και έχει εμφανιστεί με διάφορους τίτλους - το νόημα ειναι το ίδιο μεγαλειώδες).
Πάνω κατω την ίδια εποχή, κυκλοφόρησε (ελληνικής εγγραφής*) το άλμπουμ των Misunderstood "Before the Dream was Faded" . Αγοράστηκε πάραυτα και μαζί περάσαμε Στατιστική Μηχανική ΙΙ. Κατα λάθος, οι ετικέτες ειναι τυπωμένες ανάποδα (η Α πλευρα Β και τούμπαλιν), οπότε ακούω πρώτα τη Β πλευρά και μου έρχεται μια γερή δόση "αμερικανών" ...Yardbirds k Them (ειδικά η φαρφίζα). Όμως, οταν έρχεται η δεύτερη πλευρά (δηλ. η Α)... Εκεί...

I can take you to the sun
I rise in the morning, with an open mind,
with guitar and song I drift, the Sun is what I find

Because love I am as you are love
and I never stop to doubt
As I seen the meaning of the word
that glows within not out

I rise in the morning, beneath an open sky,
with guitar and song I drift, and never stop to cry

Because love I am as you are love
and I never stop to doubt
As I seen the meaning of the word
which glows within not out

Well I speak of love but you do not see
cause words are words and they mean nothing more
with half a mind you laugh at me
cause I speak of colours you’ve never seen before
You’ve existed in a lie, that will some day show
I can take you to the Sun, to the Sun,
but you don’t want to go

--*..το τραγούδι ειναι το τελευταίο της πλευράς. Αυτό έχει ως συνέπεια, στο τελείωμα του τραγουδιού (κακοτυπωμένο βινύλιο) να έχει πολύ, μα πάρα πολύ θόρυβο επιφάνειας, ενα συνεχές, βαρύ χρατςςςςςςςς, εκεί που σβήνει η ακουστική κιθάρα.. Οταν το άκουσα (ξανα) καθαρό, μετά απο πολλά χρόνια, σε mp3.. ....ανατρίχιασα... κάτι μου έλειπε...ξεθώριαζε το όνειρο;;
Κατέβηκα εκεί που έχω τα βινύλιά μου, το ξανάκουσα και βεβαιώθηκα πως οι αναμνήσεις μου εξακολουθούσαν να ειναι ΕΚΕΙ..--