ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ (ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ)

Μια μουσικός που για αρκετά χρόνια ήθελα πολύ να δω, ήταν η Márta Sebestyén. Θυμάμαι είχα πάθει πλάκα - οπως και αρκετοί γνωστοί - με τη διασκευή (αν μπορεί κανείς να την πει ετσι) του ηπειρώτικου τραγουδιού "Ελένη" και το ωραίο πλέξιμο που είχε φτιάξει με το ιρλανδέζικο "Leaving Derry Quay". Άρχισε να γίνεται πιο γνωστή χάρη στη συμμετοχή τραγουδιών της στη μουσική του "Άγγλου ασθενή".

Εξαιρετική μουσικός με ευρύτατη παιδεία - και όχι μόνο μουσική, έχει αφοσιωθεί σε αυτό που ονομάζουμε παραδοσιακή μουσική όχι όμως με "μουσειακό" τρόπο, αλλά με δημιουργικό έτσι ωστε να είναι εύκολα "προσβάσιμη" και στα αυτιά ακόμη και ενός όχι και τόσο έτοιμου ακροατή.

Τελικά τα κατάφερα πέρυσι το καλοκαίρι, όταν είχε δώσει μια συναυλία στο "Σχολείον" στην Πειραιώς. Εμπειρία. Πριν απο κάθε τραγούδι εξηγούσε τι θα ακούσουμε, πότε γράφτηκε, σε ποια περίοδο της ιστορίας αναφέρεται και οτι μετά π.χ. την τρίτη στροφή, έχει βάλει και ενα σκοπό της ηπείρου ("αν το προσέξετε, θα το αναγνωρίσετε"). Υπήρχαν στιγμές που αισθανόμουν σαν μαθητής σε ένα απίστευτο μάθημα μουσικής εκπαίδευσης. Παραφωνία, μια ηλίθια κυρία τρια σκαλοπάτια πιο κάτω, που ....ενοχλήθηκε -φωναχτά- για το γεγονός οτι η Σεμπεστιέν εξηγούσε τα τραγούδια στα αγγλικά!! (Έχουμε μιλήσει ξανά για το ανίκητο της βλακείας)

Συνταξιδιώτες σε αυτό το υπέροχο ταξίδι, το γκρουπ της, τρεις εκπληκτικοί μουσικοί, ο Balázs Szokolay Dongó (ότι είχε να κάνει με πνευστά), ο Mátyás Bólya (λαούτο, ζίθερ) και ο Kalman Balogh (τσίμπαλομ).

Διάλεξα ενα υπέροχο τραγούδι απο το άλμπουμ της του 2008 "Nyitva látám mennyeknek kapuját" (Βλέπω ορθάνοιχτες τις πόρτες του παράδεισου), ένα έργο όπου (και εδω) αναζητά μυρωδιές απο αναμνήσεις της ουγγαρέζικης -κυρίως- παράδοσης. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι πάνω κάτω ο τίτλος της ανάρτησης Virágszedők (Αυτοί που μαζεύουν λουλούδια). Ασύλληπτη ομορφιά.

Φεύγοντας προχτές για τα Γιάννενα, είχα - μέσα σε όλες τις άλλες, πολύ πιο σοβαρές σκέψεις μου- στο μυαλό μου κάτι άλλο για ανάρτηση. Όμως κάποια εξωτερικά ερεθίσματα, κάποιες ειδήσεις, μου ανέτρεψαν τα σχέδια. Και αφού δεν είμαι μηχανή, αλλά ούτε φτιαγμένος απο πέτρα, απέφυγα -προσωρινά- την ανάρτηση που είχα στο μυαλό μου, γιατι με ξέρω καλά και ξέρω πως θα ξέφευγα απελπιστικά.

Οπότε, καλό είναι που και που να αναζητά κανείς λίγη πνευματική και συναισθηματική γαλήνη μέσα απο τη μουσική που τόσο πλούσια βγαίνει απο τραγούδια σαν και το αποψινό, όταν τα πράγματα σκουραίνουν.
Και μετά, ίσως σκεφτεί και δεύτερη φορά πριν κόψει ενα λουλούδι.