Εξαιρετικός καλλιτέχνης ο Bill Callaghan, μέσα απο το μουσικό του όχημα, τους Smog, μας αφηγείται εδώ με τον μοναδικό του τρόπο το φ-α-ν-τ-α-σ-τ-ι-κ-ό Rock Bottom Riser, από το άλμπουμ του 2005 A River Ain't Too Much to Love (τι τίτλος!).
Οι Smog μου συστήθηκαν τη δεκαετία του '90, όχι απο το πρώτο άλμπουμ τους (το ήδη κυκλοφορημένο το 1990, εξαιρετικό "Sewn to the Sky", με τον Κάλαχαν να είναι μόλις 24 ετών), αλλά με το τέταρτο, το "Wild Love" του 1995, που είχε δώσει και το κομμάτι Bathysphere (ένα υπέροχο κομμάτι που σε κάνει να νομίζεις πως είσαι σε ένα βαθυσκάφος και σιγά σιγά χάνεται ο αέρας... και συ παρακαλάς να μην τελειώσει - το τραγούδι) σε μια απο τις συλλογές -cd του περιοδικού Audio. Απο κει και ο κεραυνοβόλος έρωτας.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον εως συναρπαστικό και το βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι...Rock Bottom Riser
I love my mother
I love my father
I love my sisters too
I bought this guitar
To pledge my love
To pledge my love to you
I am a rock
Bottom riser
And I owe it all to you
I saw a gold ring
At the bottom of the river
Glinting
At my foolish heart
Oh my foolish heart
Had to go diving
Diving diving
Into the murk
And from the bottom of the river
I looked up for the sun
Which had shattered in the water
And the pieces were raining down
Like gold rings
That passed through my hands
As I thrashed and grabbed
I started rising rising
I left my mother
I left my father
Left my sisters too
Left them standing on the banks
And they pulled me out
Of this mighty mighty river
I am a rock
Bottom riser
And I owe it all to you
Προφανώς, δεν μπορεί, δεν γίνεται κάθε τραγούδι που αναρτώ να έχει και κάποια -δική μου- ιστορία. Θα ήταν εως και παράλογο κάτι τέτοιο. Και εδώ που τα λέμε, κάποια στιγμή, θα έπρεπε να ελαττώσω λίγο τα πολλά λόγια που γράφω μια και η μουσική και όχι το εγω είναι αυτό που θέλω να τονίζω σε αυτό τον ιστότοπο.
Μια και είναι ένα τραγούδι όχι απώλειας, αλλά μάλλον εκδήλωσης χαράς και ευγνωμοσύνης για αποφυγή "παρ' ολίγον απώλειας", νομίζω οτι καλύπτει πολλά περισσότερα απ' όσα θα ήμουν σε θέση να γράψω!!
Επομένως, αρκούμαι να ανεβάσω απλά μια φωτό. Τι δείχνει? Ίσως κάποιον που δεν αναδύθηκε και επομένως, φύτρωσε εκεί ..στο βυθό.
Επομένως, αρκούμαι να ανεβάσω απλά μια φωτό. Τι δείχνει? Ίσως κάποιον που δεν αναδύθηκε και επομένως, φύτρωσε εκεί ..στο βυθό.
7 σχόλια:
Μας αρέσουν πολύ οι Smog. Εξαιρετική επιλογή!
Απ' το δισκάκι τους Red Apples Falls, αγαπάμε το Red Aplles. Το έχουμε αγαπήσει όμως πολύ κι από τη φωνή της Cat Power (το ερμηνεύει στο υπέροχο δισκάκι της The Covers Record):
www.youtube.com/watch?v=Vi071LtnXXw
Και οι στίχοι:
I went down to the river
To meet the widow
She gave me an apple
And it was red
I slept in her black arms
For a century
She wanted nothing in return
I gave her nothing in return
The ghost of her husband
Beautiful as a horse
Pulled up an apple cart
Full of millions of red apples for us
Full of millions of red apples for us
I went down to the river
To meet the widow
She gave me an apple
And it was red
I slept in her black arms
For a century
She wanted nothing in return
I gave her nothing in return
I went down to the river
To meet the widow
Να είσθε καλά!
Ωωωω... Άλλη περίπτωση αυτή..
Η κυρία Μάρσαλ, αγαπημένη μούσα!!
Μόνο και μόνο για την ασύλληπτη διασκευή της στο Satisfaction...
Πάντως, το υγρό στοιχείο κυριαρχεί στο έργο του Κάλαχαν. Και σήμερα το σκεφτόμουν πως είναι πολύ έντονο και στις τελευταίες αναρτήσεις -με τον ένα ή άλλο τρόπο- και στο μπλογκ..
Καλό απόγευμα και ακόμη καλύτερο βράδι..
Σωτ
Η Marshall μας αρέσει ακόμη κι όταν ερμηνεύει λατρεμένα τραγούδια, όπως το Moonshiner (Moon Pix), Wild is the Wind (Covers Record), Don't Explain (Jukebox).
Δεν είναι τυχαίο που την συμπεριέλαβαν, στα πάντα προσεγμένα soundtracks (των έτσι κι αλλιώς μοναδικών ταινιών τους), οι κύριοι Wong Kar Wai (My Blueberry Nights, με το The Greatest απ' το ομώνυμο δισκάκι) και ο Almodovar (Los Abrazos Rotos με το Werewolf απ' το You are free). Πρώτη φορά ακούσαμε τη φωνή της στην ταινία V for Vendetta του James Mc Teigue. Ερμήνευε το I Found a Reason (πάλι Covers Record) των The Velvet Underground και μας "αιχμαλώτισε"!
Να έχετε μια δροσερή (σαν τη μαυρούλα Guinness που πίνουμε τώρα) νύχτα!
Με την παρέα -την εκλεκτή- που ήμουν απόψε (είχα "2ωρη" άδεια απο τη σύζυγο) αφοσιωθήκαμε στο Σάουθερν Κόμφορτ και --μεταξύ άλλων-- στον θείο Φρανκ, το θειο Ερικ και τον θείο Μικ που μας (ξανα)είπαν ιστορίες για 200 Μοτελς και συναφή πράγματα.
Α! Και στα αφιερώματα -τα υπέροχα- του Uncut!!!
Kαλή βραδιά ναχετε (ή καλύτερα, καλές βραδιές!!)
Παρακολουθώ μέρες τώρα το διάλογό σας και ταξιδεύω: σε μουσικές, ποτά και μνήμες/εικόνες -μετά, πάω σπίτι και κάνω πρόγραμμα με βάση τις υποδείξεις σας (μόνο Southern Comfort δεν έχω πιά στην κάβα)!
Να περνάτε καλά!
Δυο (2) ποτάκια την εβδομάδα, ενδείκνυνται και για ιατρικούς λόγους, αγαπητέ Λάμπρο.
Κατά τα άλλα, μέσα στο διαρκες πρέσινγκ της εργασίας, το να βρεθείς και με 3 πολύ καλούς σου φίλους μετά απο κανα 6μηνο, και τελικά να μονοπωλεί τη συζήτησή σου η μουσική, ...ε!! Αυτό είναι και το καλύτερο!
Τις αναμνησεις σε τόσο ομαδική βάση, τις αποφευγουμε!
Και συ νασαι καλά.
Επιστρέφοντας απο Γιάννενα την Πέμπτη, η καινούργια ανάρτηση (να κάνω και λίγη διαφήμιση!!)
Ευπρόσδεκτη η διαφήμιση!
(Τελικά, όταν βρικσόμαστε με φίλους από τα παλιά, στην μουσική καταλήγουμε πάντα -άντε και στη μπάλα, για να κάνουμε λίγη πλάκα ως αρχή)
Δημοσίευση σχολίου