24/12/08

ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ


Αδυνατώ να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκαλεί το άκουσμα του Another Day του Roy Harper (από το εξαιρετικό άλμπουμ του Flat Baroque and Berserk, 1970). Πρέπει να είμαι ειλικρινής και να πω οτι το πρωτοάκουσα απο τους This Mortal Coil και απο το - σχεδόν γεμάτο διασκευές, όπως και όλα τα άλμπουμ τους - "It 'll end in Tears", αρκετά χρόνια μετά, δηλ. το 1984. To τραγούδι τότε, μαζί με 2-3 που είχαν αποδοθεί εξίσου υπέροχα απο αυτή την πολύ διδακτική κολεκτίβα της 4AD, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση τόσο για τη μουσική του, όσο και για τους στίχους. Θυμάμαι, είχα βρει τότε μέσω του φανζιν Rollin' Under (γειά σου Μπάμπη) το "Loony on the Bus" του Χάρπερ, προσπαθώντας να βρω μιαν άκρη γι αυτόν τον καλλιτέχνη - θυμίζω, Ελλάδα, τέλη δεκαετίας '80, ελάχιστες πληροφορίες και ίσως το μόνο που έδινε το στίγμα ύπαρξης του Roy Harper ήταν το ...Wish you were here των Pink Floyd, στο οποίο ο Χάρπερ τραγουδά το "Have a Cigar".
Tελικά, η αναζήτηση του συνολικού έργου του Χάρπερ μου χάρισε στιγμές που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Ενας εξαιρετικός καλλιτέχνης, ενα ακόμη "τρελό διαμάντι" της σύγχρονης μουσικής που με τα τραγούδια του όταν κάνει κοινωνικά σχόλια πετάει ξυράφια και όταν κοιτάει τους ανθρώπους γύρω του, τους δείχνει οτι έχουν τα λουλούδια κρυμμένα στις καρδιές τους, εκεί δίπλα που είναι και οι στάχτες απο τις θυσίες τους...



Another Day
The kettle's on, the sun has gone
another day
She offers me Tibetan tea on a flower tray
She's at the door, she wants to score
She dearly needs to say

I loved you a long time ago
Where the winds own forget-me-nots blow
But I just couldn't let myself go
not knowing what on earth there was to know.

But I wish that I had 'cause I need you so bad
I should have had one of your children.

And across the room inside a tomb
a chance is waxed and wanes
The night is young, why are we so hung up
in each others chains
I must make her, I must take her
while the dove domains

and feel the juice run as she flies
run my winds under her sighs
as the flames of eternity rise
to lick us with the first born lash of dawn.

Oh really my dear I can't see what we fear
Sat here with ourselves in between us.

And at the door she can't say more
than just another day
and without a sound
I turn around
and I walk away.

--...κάποιες φορές, βγήκε απο το αυτοκίνητο βουρκωμένος. Γαμώ το, είπε, δεν έπρεπε να τα ακούσω αυτά σήμερα, όμως δεν είχε άλλη κασέτα στο αυτοκίνητο και ραδιο δεν έπιανε - ήταν κι εκείνα τα βουνά τριγύρω.. --

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η συχνα ατιθασευτη καλλιτεχνικά, ακραια ψυχωδηλωτικη ιδιοσυγκρασία, η υπερμετρη εκφραστικοτητα... αλλα και οι συνεργασιες με /επιρροες απο στομφωδεις "αστερες" του hardrock και progressive ευθυνονται(κατα την δικη μας εκτιμηση) για τα εν πολλοις ανισα 70`s και 80`s εργα αυτου του σημαντικου για την μετα τον Donovan βρετανικη ηλεκτρικη/ακουστικη/εντεχνη φολκ ψυχεδελεια καλλιτεχνη.

Ο ROY HARPER ειναι απο δεκαετιες δημοφιλης μουσικος, με κριτικη αναγνωριση τοσο απο τον "συντηρητικο" οσο και τον "εναλλακτικο" τυπο, τα δε αλμπουμ του βρισκονταν κατα περιοδους σχετικα ευκολα και στην Ελλαδα.
Στο μουσικο εντυπο παντως που αναφερεις, δεν θυμομαστε καποια ιδιαιτερη αναφορα στον ROY HARPER Τα δυο μαλιστα απο τα καλυτερα εργα που εγραψε ο HARPER, σε μια ας την πουμε συνθετικη του αναλαμπη, περασαν εκεινη την εποχη μαλλον απαρατηρητα απο το εν λογω εντυπο. Αναφερομαστε στα "Once" (1990) και "Death or Glory?"(1992), κυριως δε στο δευτερο, το οποιο και συνιστουμε για ακροαση στον καθε ενδιαφερομενο για τον ROY HARPER μουσικοφιλο.
Αν καποιος το επιθυμει μπορουμε να τα προμηθευσουμε προς ακροαση (ψηφιακη μορφη).

Ευχαριστουμε για το καναλι επικοινωνιας και εκφρασης που οι εξαιρετικες σε θεματικη επιλογη και διαπραγματευση αναρτησεις σου κρατουν ανοικτο.

Υγεια και ορεξη για δημιουργια.
Με σεβασμο La folie du Jour

Sotiris είπε...

Και φυσικά, χρόνια πολλά.
Όχι, δεν υπήρξε αφιέρωμα στο RU, αλλά τα παιδιά εκεί μου έστελναν ενα κατάλογο κάθε τόσο (με πολύ καλες τιμές). Μιλάμε πάντα για τέλη '80. Θεέ μου! Σχεδόν ότι χρήματα έβγαζα απο τα μαθηματα που έκανα τότε, πηγαίνανε για βινύλια.
Το μόνο που διέθετε (το '89?) το RU shop(sic!) ήταν το Λούνυ, 1100 δρχ. (3ευρώ περίπου!!!) συλλογή με μερικά απίστευτα όμορφα τραγούδια, όχι όμως αντιπροσωπευτικό της πραγματικής αξίας του Ρ.Χ.
...βέβαια ακούγοντας..
As I walked over North Botley copse
I saw a fine lady ghost across the tops
With a ring on her finger and the wings on her toes
She can have music wherever she goes
Those were the days in the cradle of our love
Those are the days I dream of sweetly
Those were the days and I thank the stars above
The flycatcher, the cherry tree, the chestnut coal fire sea....
δεν γίνεται να μην λατρέψεις αυτόν τον απίθανο τύπο.
Αγαπητοί φίλοι ,
χτες, σε μια κουβεντα με τον αδελφό μου, για την αξία της μουσικής (όχι ως νότες, αλλά ως "όλον"), σοκαρίστηκα γιατί συνειδητοποίησα τι σημαίνει πραγματικά το "When the music's over" (που επρόκειτο να είναι η αυριανή ανάρτηση - δεν θα είναι).
Να είμαστε γεροί λοιπόν, για να μπορούμε να ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ τις στιγμές που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Άλλωστε, ειναι και αυτός ενας καλός λόγος ύπαρξης. Έτσι δεν είναι?
Καταλαβαίνετε πως το πλέον εύκολο θα ήταν να ανεβάζω όλα αυτά τα άλμπουμ.. Πιστεύω όμως πως με αυτό το λίγο που κάνω, διεγείρω φαντασίες και αγγίζω χορδές..Με λίγα λόγια δηλαδή, αυτό που κάνω και στο σχολείο μου..
Σας ευχαριστώ θερμά
Σωτήρης

 

Free Blog Counter
Poker Blog