Απόψε, διάλεξα το Ars Moriendi του Hilmar Örn Hilmarsson απο τη μουσική της ισλανδικής ταινίας Börn náttúrunnar (1991) (Children of Nature) του Friðrik Þór Friðriksson (ελλ.τίτλος: Τα παιδιά της φύσης, όπως παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το '97). Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, όπως διαβάζω σε αφιερώματα στο διαδίκτυο και λυπάμαι που δεν έχω τόσο ελεύθερο χρόνο να ψάξω να τη βρω.
Τώρα, όσον αφορά τον Hilmarsson ή αλλιώς ΗÖΗ, τι να πρωτοπεί κανείς... Συνεργασίες με Psychic TV, Current 93, Sigur Rós , Þeyr, αμέτρητα σάουντρακς.. Ο ανυποψίαστος περιηγητής του -σχεδόν- αρκτικού κύκλου και ο λάτρης της παγωμένης ανάσας του βορρά, θα πέσει στην παγίδα των σειρήνων που έντεχνα σκαλίζει αυτός ο σπουδαίος 50χρονος καλλιτέχνης. Και αν μάλιστα έχει λίγη φαντασία, καλό θα ήταν να την συγκρατήσει, γιατί εκεί ψηλά το βράδι μοιάζει μοναχικό, αλλά η μέρα κρύβει μυστικά.
Άφησα τελευταίο και ασχολίαστο τον τίτλο του κομματιού. Είναι αρκετά ενδιαφέρον το θέμα, παρά το οτι αρχικά ξενίζει. Δεν θα γράψω περισσοτερα, έχει ήδη αρκετά εδώ.
Άφησα τελευταίο και ασχολίαστο τον τίτλο του κομματιού. Είναι αρκετά ενδιαφέρον το θέμα, παρά το οτι αρχικά ξενίζει. Δεν θα γράψω περισσοτερα, έχει ήδη αρκετά εδώ.
--..τελικά, βρέθηκε η μουσική για εκείνη την παλιά φωτογραφία που βρισκόταν στο συρτάρι 28 όλοκληρα χρόνια. Πόσα χρόνια... Ακόμη όμως ακούω τις φωνές του Γιάννη, της Δήμητρας, του Γιώργου, της Μαρίας, του Ηλία... μου διαφεύγουν ακόμη δυο ονόματα... να μπλέκονται με αυτά τα ήσυχα νερά και να ακούγονται σαν αναπόφευκτες, μικρές χαρούμενες γρατσουνιές σε αυτή την θανάσιμη μεταμεσηβρινή ηρεμία.. Πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να χάσει ο μώλος των Ιωαννίνων αυτή τη μαγεία.. Πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να ξεχάσω κι αυτά τα δυο ονόματα..--
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου