Είναι ο (αμερικάνικος) τίτλος της ταινίας Gas Ningen dai Ichigo (Ο πρώτος αέριος άνθρωπος) του μεγάλου Ιάπωνα σκηνοθέτη Ishirō Honda (1911-1993).
Πρόκειται για μια μέτρια περιπέτεια (με φοβερά για την εποχή εφέ) επιστημονικής φαντασίας του 1960. Σύμφωνα με την ιστορία αυτή, ενας υπάλληλος (βιβλιοθηκάριος) ενος ιδρύματος (άσυλο καρκινοπαθών) υποβάλλεται οικειοθελώς σε ένα πείραμα υπο τον δρα Sano με το οποίο γίνεται ...αέριος, διατηρώντας όμως τη συνείδησή του. Εκμεταλλευόμενος αυτή του την ιδιότητα αρχίζει μια σειρά απο εγκληματικές ενέργειες (ληστείες κυρίως) ωστε να αποκομίσει χρήματα για να δελεάσει την κοπέλλα του, την όμορφη χορεύτρια Fujichiyo.
Μια Ιαπωνική b-movie λοιπόν. Με τέρας όχι σαν τα συνηθισμένα, όχι σαν τον Γκοχιρα ή τον Ρόνταν, αλλά έναν απλό άνθρωπο.Πρόκειται για μια μέτρια περιπέτεια (με φοβερά για την εποχή εφέ) επιστημονικής φαντασίας του 1960. Σύμφωνα με την ιστορία αυτή, ενας υπάλληλος (βιβλιοθηκάριος) ενος ιδρύματος (άσυλο καρκινοπαθών) υποβάλλεται οικειοθελώς σε ένα πείραμα υπο τον δρα Sano με το οποίο γίνεται ...αέριος, διατηρώντας όμως τη συνείδησή του. Εκμεταλλευόμενος αυτή του την ιδιότητα αρχίζει μια σειρά απο εγκληματικές ενέργειες (ληστείες κυρίως) ωστε να αποκομίσει χρήματα για να δελεάσει την κοπέλλα του, την όμορφη χορεύτρια Fujichiyo.
Η καταπληκτική μουσική της ταινίας υπογράφεται απο τον Kunio Miyauchi (1932-2006). Άγνωστος αρκετά συνθέτης, ασχολήθηκε πέρα απο μια δεκάδα ταινιών με μουσική για σήριαλς για την τηλεόραση. Το σάουντρακ της ταινίας αυτής θεωρείται το κορυφαίο του έργο. Απο αυτό διάλεξα τρια χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Το πρωτο είναι το θέμα της συνάντησης του Human Vapor με την αγαπημένη του (Fujichiyo And The Human Vapor) :Στη συνέχεια, ακούμε τις "σκέψεις" της Fujichiyo (Fujichiyo's Thoughts):
Και κλείνω το αφιέρωμα σε αυτόν τον αν μη τι άλλο ενδιαφέροντα Ιάπωνα συνθέτη, με το θέμα του τέλους (Ending), ένα φανταστικό κομμάτι που είμαι (σχεδόν) σίγουρος πως ο μεγάλος Νίκολα Πιοβάνι μπορεί και να πουλούσε την ψυχή του στο διάβολο για να το έχει γραψει αυτός..
Μάλιστα.. Ειναι εντυπωσιακό το γεγονός πως σε αρκετές ταινίες που γυρίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 50 και όλη τη δεκαετία του 60 στην Ιαπωνία, η μουσική ήταν κατα πολύ καλύτερη της ίδιας της ταινίας. Πριν απο καιρό είχα αναφερθεί στον -αγαπημένο- μου Akira Ifukube που υπέγραφε τα σάουντρακ του Godzilla (Gojira) ή του Rodan που έγραψα πιο πάνω. Όμως και ο μεγάλος Toru Takemitsu - που κακώς δεν έχει εμφανιστεί έργο του ακόμη εδώ σε αυτό το μπλογκ- έγραψε μουσική για κινηματογράφο, μόνο που ήταν πιο "εκλεκτικός" στην επιλογή των ταινιών. Ή μήπως σύμπτωση?
Δεν γνωρίζω. Όπως επίσης τολμώ να πω πως δεν γνωρίζω πόσοι απο εμάς, τους ηθικούς, τους τίμιους και τους αγνούς, δεν θα έμπαιναν στον πειρασμό να γίνουν κι αυτοί "αέριοι" ή καλύτερα "αόρατοι" ώστε να ικανοποιήσουν τα πιο κρυφά τους όνειρα.
--ενα "σφάλμα" έκανε την ανάρτηση των Fischer-Z να εμφανίζεται αναρτημενη στις 16/4. Ήταν δική μου αμέλεια, μια και απλά τότε έγραψα τον τίτλο. Η ανάρτηση ήταν πασχαλινή. Δεν εχει και τόση σημασία. Ακόμη επειδή ξέρω πως μπαίνουν σταθερά κάποιοι φίλοι στο μπλογκ αυτό, θάθελα να ενημερώσω πως όσο πλησιάζει ο Μάιος θα είμαι όλο και πιο πιεσμένος λόγω εργασίας, και οι αναρτήσεις θα είναι λίγο αραιές. Φαντάζομαι πως δεν πειράζει. Δεν είμαι εγω και οι ιστορίες μου που αξίζουν το ψάξιμο, αλλά η μουσική - και οι μουσικοί!- που παρουσιάζονται μέσα απο αυτές!! Aν δυσκολεύεστε να βρείτε κάτι απο αυτές, απλά να μου το πείτε. Σωτ--
1 σχόλιο:
Πραγματικά, πολύ ενδιαφέρον!
Δημοσίευση σχολίου