13/1/09

ΤΙ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ;


.."I often dream of trains" από το ομώνυμο άλμπουμ (του 1984) του Robyn Hitchcock . Ο 55χρονος πια παραμυθάς, ίσως το γνησιότερο "τέκνο" του μοναχικού και λυρικού δρόμου που χάραξε πριν απο αρκετά χρόνια ο Syd Barrett, σε ενα απο τα καλύτερα έργα του. (Αρκετοί του δίνουν επιρροές και απο Dylan αλλά και απο Lennon. Σύμφωνοι, ναι, εντάξει, είναι χαρακτηριστικό όλων των σύγχρονων τροβαδούρων αυτό, όμως στα περισσότερα απο τα άλμπουμ του - κυρίως τα πρώτα, υπάρχει διάχυτη μια περίεργη εθιστική μυρωδιά που παραπέμπει αναπόφευκτα στον κύριο που προαναφέραμε, χωρίς όμως να σχετίζεται αναγκαστικά και με κάποια συγκεκριμένη ουσία). Και βέβαια, ο Χίτσκοκ, είναι ζωντανός και εξακολουθεί να ηχογραφεί και -κυρίως- να είναι αξιοπρεπής (και όχι μόνο! Ακούστε το καινούργιο του Goodnight Oslo, που θα κυκλοφορήσει επίσημα το Φλεβάρη. Απο τα καλύτερα - ήδη- της χρονιάς..)




I often dream of trains

I often dream of trains when I'm alone
I ride on them into another zone
I dream of them constantly
Heading for paradise
Or Basingstoke
Or Reading

I often dream of trains when I'm awake
They ride along beside a frozen lake
And there in the buffet car
I wait for eternity
Or Basingstoke
Or Reading

I often dream of trains till it gets light
The summer turns to winter overnight
The leaves fall so suddenly
The sun sets at four o'clock
Exactly what
I'm dreading

I often dream of trains when I'm with you
I wonder if you dream about them too
Maybe we'll meet one night
Out in the corridor
I'm waiting for
You baby
Baby
Baby
Baby
Baby

--..έβγαλε απο την τσέπη του παλτού του το σημείωμα που του είχε δώσει. Ήθελε να ξαναδεί αυτό που είχε διαβάσει πριν απο αρκετή ώρα - και είχε χαρεί. Όμως, τώρα, στη θέση των γραμμάτων, των φράσεων και των ονομάτων, υπήρχαν κάποια παράξενα σύμβολα.. Τρομακτικά μέσα στην απλότητά τους, σαν να έδειχναν καθαρά πως δεν ήταν γραμμένα απο ανθρώπινο πλάσμα, αλλά απο κάτι άλλο.. έξω απο τα συνηθισμένα. "Μα, δεν πιστεύεις πια στις μάγισσες?" άκουσε απο κάπου δίπλα.. Πριν προλάβει να απαντήσει, ξύπνησε λουσμένος στον ιδρώτα και δεν ξανακοιμήθηκε μέχρι το πρωί.
Τι όνειρο ήταν αυτό... Σκέτος εφιάλτης..
Καλύτερα να έβλεπα κανένα τρένο--

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Επειδή καποιοι εξερευνουν κι αυτοι όπως κι εσυ αγαπητέ φίλε Σωτήρη τις πιο μεσα-μεσα ενεργειακές στάθμες της μνήμης τους και επιθυμούν διακαώς απ`ότι φαίνεται, να επανασυνδεθουν με ενα απο τα βινυλογυρίσματα της τότε εποχης το οποιο ακουει στο ονομα "MR MORRIS FUNERAL" (των βρετανών CAS CARNABY FIVE), αποτολμώ,(μιά και τα τόσα καλούδια που παρουσιάζεις με κάνουν να αισθάνομαι εδω σαν το σπιτι μου)να σε ρωτήσω για δικό τους λογαριασμό, αν τυχαίνει να έχεις το LP ή γνωρίζεις καποιον συνδεσμο για αυτό.
Σε χαιρετω. paramo

Sotiris είπε...

Όχι, paramo, δεν τους έχω ακούσει κάν!!
ΟΜΩΣ...ο καλύτερός μου φίλος (απο 1η γυμνασίου, εκεί πίσω στα 72-73!!!!) ίσως είναι πιο ενήμερος.
Δεν υπόσχομαι οτι θα βρεθεί, αλλά υπόσχομαι πως θα κάνω ΟΤΙ μπορώ για να βρεθεί.
Βλέπω κυνηγάμε όλοι τις αναμνήσεις μας!!!
τα λέμε σύντομα!

 

Free Blog Counter
Poker Blog