ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ (ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΝΝΟΩ) ?

Έχεις ένα παθολογικό φόβο για τη θάλασσα. Αναγκάζεσαι όμως, μια και είσαι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και εξελίξιμους συνθέτες της εποχής (τα μεγάλα καινούργια ονόματα,που λέμε) να ταξιδέψεις το υπερατλαντικό σου ταξίδι για να παίξεις στις Η.Π.Α., και έκτακτα προσκαλείσαι να παίξεις μπροστά στον πρόεδρο Wilson. Πηγαίνεις με τη γυναίκα σου Amparo, που τη λατρεύεις. Όμως, χάνετε το πλοίο της επιστροφής με αυτή την "προεδρική παρέμβαση" (που βέβαια την έχεις απολαύσει). Αναγκάζεσαι να πάρεις το πλοίο για Αγγλία, και από κει το φέρι για τη Διέππη, ώστε να επιστρέψεις μέσω Γαλλίας στην πατρίδα σου, την Ισπανία. Όμως, η περιοχή στο κανάλι είναι γεμάτη από γερμανικά υποβρύχια που ενεδρεύουν για υποψήφια θύματα. Το φέρι σου τορπιλλίζεται και το μισό αρχίζει να βουλιάζει, ενώ η καμπίνα σου είναι στο άλλο μισό. Όμως, κάποια στιγμή βλέπεις τη γυναίκα σου να έχει πέσει στη θάλασσα λόγω της έκρηξης.
Και συ τη φοβάσαι τη θάλασσα.
Αγαπάς παθολογικά όμως και την Amparo, τη γυναίκα σου.
Πέφτεις στη θάλασσα. Σου φωνάζουν από τη βάρκα, εσύ όμως δεν ακούς.

Χάνεσαι κάτω από το νερό με τον έρωτα της ζωής σου και τα σώματά σας δεν τα βρίσκει ποτέ κανείς. Λες και κάποιος Νηρέας της περιοχής των στενών του Καλαί σας μεταμόρφωσε και τους δυο σε θαλάσσιες ανεμώνες..

Κοντολογίς, αυτό ήταν το -τραγικό- τέλος του Enrique Granados (1867-1916). Ένας από τους μεγαλύτερους Ισπανούς συνθέτες του 20ου αιώνα, επηρεασμένος απο το έργο του Goya, "νεο"ρομαντικός,εκπρόσωπος αυτού που ονομάστηκε "μουσικός εθνικισμός" (κλασσική μουσική με παραδοσιακά θέματα και στοιχεία) και ζωγράφος και ο ίδιος.

Στην αποψινή ανάρτηση διάλεξα τον Ισπανικό χορό αρ.5. , την Ανταλούζα, και εσκεμμένα από ορχήστρα. Το έργο είναι γραμμένο για πιάνο, όμως έχω τους λόγους μου που έβαλα αυτή την εκτέλεση και θα μου επιτρέψετε να τους κρατήσω για μένα..

--...γιατί ένα πιάνο, με αυτή τη μουσική, συνοδεύει σκέψεις μοναξιάς.. Η ορχήστρα από την άλλη, δεν αφαιρεί τον θλιβερό χαρακτήρα του έργου, όμως κάθε όργανο χαρίζει και κάποιο "χρώμα". Όχι σαν αυτά του ορατού φάσματος, αλλά από αυτά που γίνονται αντιληπτά μόνο από κάποιον που αισθάνθηκε ότι αγαπά. Έστω και αρκετά χρόνια πριν.. έστω και για μια φορά...--