Κλείνουν κιόλας σε λίγες μέρες, πέντε μήνες από τον αναπάντεχο χαμό ενός από τους πιο εμπνευσμένους μουσικούς της εποχής μας. Ο Hector Zazou (1948-2008), πάντα ανήσυχο και προοδευτικό πνεύμα, μου συστήθηκε (όπως φαντάζομαι και σε πολλούς άλλους φίλους) εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '80 μέσω της σειράς Made to Measure. Μπορεί όμως να μετρηθεί η καλλιτεχνική δημιουργία ενός τέτοιου χαρισματικού ανθρώπου? Τι να πρωτοθυμηθούμε από τις συνεργασίες του, πάντα εκλεκτικές, πάντα θελκτικές και πάντα με το ζιζάνιο του πειραματισμού μέσα τους.
Διάλεξα το Memoria, ένα τραγούδι - ταξίδι στη μνήμη, από το σπουδαίο έργο του "Les Nouvelles Polyphonies Corses avec Hector Zazou" (1991), στο οποίο με αυτούς τους τραγουδιστές της Κορσικής και μαζί με μια απίστευτη παρέα τεράστιων μουσικών (Cale, Sakamoto, Dibango, Papasov, Hassell...), στην κυριολεξία λειτουργούν πάνω στην κορσικανή πολυφωνική παράδοση. Για την ιστορία, οι NPC έβγαλαν ακόμη ενα άλμπουμ το '96, καλό, όχι όμως όσο το αριστούργημα αυτό.. και με τίτλο το τωρινό "σπίτι" του Ζazou....
Το βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι, εντάξει, είναι απλά εικόνες της Κορσικής, θα μπορούσε να αποτελεί τουριστική περιγραφή, αλλά φαντάζομαι πως όσοι/ες μπαίνουν σε αυτό το μπλογκ, έχουν συντονιστεί στο νόημα των αναρτήσεων και απλά θα κλείσουν τα μάτια ώστε να ταξιδέψουν μαζί με τη μουσική στα κρυφά κανάλια της δικής τους μνήμης...
--.. Ξανακοιτάζοντας τη φωτογραφία του Ζαζού, δεν μπορείς να μην σκεφτείς τι συνεργασίες θα σκαρώνει πάλι εκεί ψηλά που βρίσκεται.
Και όσο για μένα δεν έχω παρά να ευχαριστήσω τον πατέρα μου, που όταν ήμουν πιτσιρίκος με έκανε να αγαπήσω την πολυφωνική μουσική της Ηπείρου - αν και άργησα καμιά 40ριά χρόνια να του το πω. Βέβαια, ξέφυγα λίγο, με την έννοια ότι στην πορεία άρχισαν να μου αρέσουν κι άλλες πολυφωνικές μουσικές, από άλλα μέρη. Η ενέργεια που βρίσκεται μέσα σε αυτό το είδος έκφρασης είναι απίστευτη. Συνδυασμός ανθρώπινων φωνών, συνεργασία των φωνητικών χορδών και των συναισθημάτων, άλλοτε η ταύτιση των θεμάτων που τραγουδιούνται και άλλοτε ο διαχωρισμός τους. Σαν μια κοινωνία πολυφωνική που - δυστυχώς - δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο στην τέχνη..--
Και όσο για μένα δεν έχω παρά να ευχαριστήσω τον πατέρα μου, που όταν ήμουν πιτσιρίκος με έκανε να αγαπήσω την πολυφωνική μουσική της Ηπείρου - αν και άργησα καμιά 40ριά χρόνια να του το πω. Βέβαια, ξέφυγα λίγο, με την έννοια ότι στην πορεία άρχισαν να μου αρέσουν κι άλλες πολυφωνικές μουσικές, από άλλα μέρη. Η ενέργεια που βρίσκεται μέσα σε αυτό το είδος έκφρασης είναι απίστευτη. Συνδυασμός ανθρώπινων φωνών, συνεργασία των φωνητικών χορδών και των συναισθημάτων, άλλοτε η ταύτιση των θεμάτων που τραγουδιούνται και άλλοτε ο διαχωρισμός τους. Σαν μια κοινωνία πολυφωνική που - δυστυχώς - δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο στην τέχνη..--
2 σχόλια:
Ολοκληρο το "σλιπ αρμντ" ειναι εδω:
www.sendspace.com/file/ym725u
Απαραιτητη η μελετη των στιχων, πολλοι απο τους οποιους βρισκονται στο site τους.
Για το ZAZOU τι να πω;
Συμπτωματικα αναρτουσα το "Reivax Au Bongo" την επομενη του θανατου του, διχως να ξερω. Το ακουγα ουτως η αλλως (για δικους μου λογους) μεσα σε κλιμα ιδιαιτερης φορτισης. Η ειδηση λοιπον ηρθε για καποιον που εκεινες τις στιγμες ηταν μεσα στον εαυτο μου υπερβολικα "παρων".
Εκτοτε δεν εχω μπορεσει να ξαναπαιξω τους δισκους του.
paramo
Καμμιά φορά φοβάμαι πως οι αναρτήσεις μου περιέχουν περισσότερο σκοτάδι παρά φως. Δεν ξέρω τι να πω.. Εδω και αρκετά χρόνια, μετά απο μια πολύωρη ακρόαση, μια ψυχή μου είχε πει : "Σωτήρη, έχεις πάρει πρέφα πως οι περισσότεροι φίλοι σου (εννοώντας αυτά που ακούγαμε) ειναι νεκροί;" Και μάλιστα μου θύμισε μια ανάλογη ιστορία του Στ. Κινγκ.
Ο Ζαζού ήταν απο τους καλλιτέχνες εκείνους που πάντα έλεγα πως θέλω να έχω άφθονο ελεύθερο χρόνο για να τους μελετήσω ακόμη πιο καλά. Έφυγε όντως χωρίς να το πάρουμε είδηση.. Αθόρυβα, όπως ταιριάζει σε ήρωες παραμυθιών...
Σ΄ευχαριστώ για το sleep armed!!!
Σωτ
Δημοσίευση σχολίου